Homofobia

  W tęczowym rankingu ILGA Europe Polska zajęła drugie miejsce – od końca! Od razu przyznam, że nie wiem czy to jest powód do dumy. Mam bardziej niż mieszane uczucia i z ręką na sercu wyznam, że szczególną miłością do homoseksualizmu nie pałam. Byłem wychowywany na homofoba i to nie tylko przez rodziców, ale i w szkolnym środowisku, o religijnym nie wspomnę. Potrzebowałem sporo czasu, aby ową homofobię zastąpić tolerancją, przy czym bardziej w znaczeniu „cierpliwie znosić” niż „poszanowania inności”. Dziś skłaniam się ku drugiemu, i to z kilku powodów.

  Nie wiem jakimi kryteriami kierowano się przy ocenie Polski we wspomnianym rankingu, ale to jest raczej nieistotne. Miałem okazję w środę oglądać program „Tak jest”¹ na kanale TVN24, w którym problem homofobii w Polsce poruszano. Na czoło wysunął się problem prawa do zawierania związków małżeńskich par jednopłciowych. Jacek Wilk, zasłaniając się umiłowanie do wolności, stwierdził, że wystarczy rozpisać referendum i jeśli większość opowie się za, on wtedy jest gotów je zaakceptować, choć sumienie, jako katolikowi, dyktuje coś innego. Przyznam, że w moim odczuciu to propozycja nie pozbawiona szyderczej ironii, bo większość Polaków była wychowywana dokładnie tak jak ja, jeśli nie na jawnych, to skrywanych homofobów, innymi słowy, wynik referendum jest tak przewidywalny jak fakt, że jutro też będzie dzień. Z tą większością jest też jeszcze jeden ciekawy aspekt. Jej dyktat w stosunku do homoseksualistów da się porównać do tego jak traktuje się kobiety w krajach arabskich i nie do pomyślenia jest, aby to miało się tam kiedykolwiek zmienić, choć my uważamy takie traktowanie kobiet za archaiczny, wręcz haniebny przeżytek. Czy referendum w krajach arabskich jest w stanie tę sytuację zmienić? Przecież tam nawet kobiety w zdecydowanej większości będą głosować za obecną sytuacją. Na dobrą sprawę, ja się tak zastanawiam, to w czym homoseksualne małżeństwo zagraża tradycyjnemu małżeństwu, skoro może być tylko cywilne i nikt heteroseksualnych nie będzie zmuszał do tak „heroicznych” czynów?  A tak, przecież tradycja – podobna zagrożona...

  W starożytnej Grecji małżeństwo miało spełniać cztery funkcje: zapewnienie przywileju własności, utrzymanie kobiet, usługiwanie mężczyznom i zapewnienie potomstwa. Z tą czwartą funkcją było najgorzej, mężowie woleli spędzać czas z heterami i młodzieńcami. Aby zapobiec wyludnieniu nałożono obowiązek sypiania z żoną minimum trzy razy w miesiącu (sic!). W Rzymie chyba nie było lepiej. Najpierw istniało małżeństwo z przymusu, później per usum, czyli z nawyku i z przyzwyczajenia... W cesarskim Rzymie istniała instytucja zwana paziowie, ładni chłopcy na usługi żon (również seksualne). Ale najważniejsze, na żony nie nakładano obowiązku rodzenia dzieci, częściej decydowano się na adopcję. Istniał też dość powszechny zwyczaj wypożyczania żony przyjacielowi. A katolickie średniowiecze? Tu już przydałaby się osobna notka, bo bywało różnie, nierzadko śmiesznie. Nadmienię tylko, że dopiero Sobór Trydencki w XVI wieku uznał za jedyny prawowity związek małżeński ten, który był zawarty przed obliczem kapłana, a małżeństwa kościelne pospólstwa (chłopów, najemników i w końcu robotników) stały się powszechne dopiero w XIX wieku..

  Już nie pamiętam gdzie zetknąłem się z określeniem, że homoseksualizm to prawdziwa sodomia i tak to się przyjęło traktować. Skojarzenia z biblijną Sodomą są niejako oczywiste... I tu mam dla moich Czytelników prawdziwą, wręcz sensacyjną niespodziankę. Czytał ktoś historię zagłady Sodomy i Gomory w tej świętej Księdze osobiście i w całości? A ta zaczyna się tak: „Po czym Pan rzekł: «Skarga na Sodomę i Gomorę głośno się rozlega, bo występki ich [mieszkańców] są bardzo ciężkie. Chcę więc iść i zobaczyć, czy postępują tak, jak głosi oskarżenie, które do Mnie doszło, czy nie; dowiem się»” [Rdz. 18, 20-21]. Gdzie tu mowa konkretnie o rozwiązłości i rozpasaniu seksualnym? Możemy najwyżej domniemywać i to za sprawą światłych teologów średniowiecza. Później, po długim targu, Bóg zgodził się na odnalezienie dziesięciu sprawiedliwych. Na czym polegała sprawiedliwość Lota, która uratowała go i jego rodzinę od zagłady? Trudno mówić o moralności, skoro oferował swoje córki, które jeszcze nie żyły z mężczyzną, napastnikom, aby ich przekupić, a którzy chcieli wtargnąć do jego domu i dorwać obcych dla wszystkich, również dla Lota, gości. Spieszę wyjaśnić, jego sprawiedliwość to nic innego jak gościnność, jaką wykazał się dla tych obcych. Wniosek jest jeden, sodomia tak naprawdę jest grzechem... niegościnności. Ja bym od siebie dodał: również niegościnności wobec homoseksualistów, ale to może już o jeden krok za daleko. Tu chodzi nie tylko o tolerancję, ale o poszanowanie inności. Wszak Lot nie wiedział, kim są jego goście.

  Równie zdumiewającym, tym razem wydarzeniem, były słowa papieża Franciszka do molestowanego w młodości homoseksualisty Juana Carlosa Cruza. Posłużę się wersją z portalu doRzeczy.pl, aby nie być posądzonym o manipulację: „Wiesz Juan Carlos, że to nie ma znaczenia. Bóg cię takim stworzył. I takim cię kocha. Papież takim cię kocha i ty też powinieneś siebie kochać oraz nie przejmować się tym, co mówią ludzie”². To, że papież w jakiś sposób broni homoseksualistów, nie jest niczym nowym, oburzenie wywołał stwierdzeniem „Bóg cię takim stworzył”, co podważa dotychczasową, mocno rozpropagowaną hipotezę Kościoła, że homoseksualizm jest zaburzeniem (chorobą) i da się leczyć. Otóż, nie da się go wyleczyć, więc czy chcemy czy nie, musimy się na nich godzić i pozwolić im żyć według własnych potrzeb (nie mylić z paradą równości, co do której sam mam poważne wątpliwości).

Przypisy:
1 - Polska zajęła przedostatnie miejsce wśród państw Unii Europejskiej w tęczowym rankingu ILGA Europe (http://www.tvn24.pl)
2 - https://dorzeczy.pl/swiat/65083/Papiez-Franciszek-Bog-stworzyl-cie-gejem-i-takiego-cie-kocha.html