O myśliwych już było, ale...

  Zamiast wstępu dowcip z tych makabrycznych (nawet nie wiem czy z brodą?): Myśliwi znoszą na polanę ustrzeloną zwierzynę. Nagle spostrzegają, że wśród trofeów leży jakiś człowiek. Natychmiast wezwano pogotowie. Lekarz stwierdził zgon, a na karcie napisał: Lekka rana postrzałowa. Śmierć nastąpiła wskutek wypatroszenia...

  Polski Związek Łowiecki wystąpił z inicjatywa wpisania polskiej kultury łowieckiej na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO. W pierwszej chwili pomyślałem, że to żart z gatunku tych, co we wstępie, ale nie, to najprawdziwsza prawda z tych tak zwanych prawd objawionych. Jednym z elementów tej tradycji kulturalnego myślistwa jest zwyczaj, którym się sami chwalą we wniosku: „Na przykład dziś praktykuje się zwyczaj zapewniania sobie powodzenia w łowach przez łapanie młodej kobiety za przysłowiowe »kolano« w myśl powiedzenia „im większy zwierz tym wyżej bierz”, które oznacza, że udając się na polowanie na drobne ptactwo należy łapać za palec u nogi, większe ptaki za kostkę, na dziki za kolano, na jelenie i łosie za… [tu można mieć różne skojarzenia, byle to dotyczyło części młodego, kobiecego ciała – dopisek mój]”¹. Aż jestem ciekaw, co na to żony tych już bardziej podtatusiałych myśliwych?

  Oni się chwalą korzeniami (tradycji, aby komuś się źle nie kojarzyło) nie tylko z czasów, kiedy faceci z gromkim okrzykiem „aaa! – uuuł! – łaaa!”, z dzidą lub łukiem biegali po lesie za zwierzyną. Dlaczego taki okrzyk? Las był gęstwiną, a oni jeszcze nie znali spodenek. Ja, choć w pełni ubrany, czasami przedzierałem się przez taką gęstwinę za grzybami i wiem jak ta gęstwina... daje po kroczu, a przecież nie biegłem. Chwalą się również tradycją chrześcijańską, wszak obrali za patrona św. Huberta. Wiara katolicka stanowczo sprzeciwia się zabobonom, lecz myśliwi, jako jedyna grupa pasjonatów, mają całkowitą dyspensę w tej pogańskiej i grzesznej „niematerii”. Kilka przykładów z tego wniosku: „Żaden myśliwy nie wstanie z łóżka w dniu polowania inaczej niż prawą nogą, nie wyjdzie z domu inaczej niż przekraczając prawą nogą próg, nie odwróci się w stronę swego domu, gdy już go opuści z zamiarem wyjścia na łowy, a tym bardziej nie wróci doń, jeśli czegoś zapomniał (nawet gdyby to była broń myśliwska lub amunicja). Kobiecie nie wolno dotykać, podawać broni przygotowanej na polowanie. Myśliwy polujący z psem uważnie patrzy, jaką »kupę« zrobi psina idąc na łów, bo od jej formy zależy, czy fortuna sprzyja, czy nie. Młodych łowców uczy się jak odczyniać złe uroki”. Przyznam, że wobec tej uświęconej i kultywowanej tradycji, dowcip ze wstępu notki wysiada. A tak się starałem wybrać najlepszy.

  Mieszkając we wiosce, często spotykałem takiego jednego myśliwego, najczęściej będącego również w uświęconym stanie, a raczej w stanie silnie wskazującym na uświęcenie. Nosił taki dziwny, zielony kapelusik z piórkiem. Nigdy nie mogłem się powstrzymać, więc na powitanie śpiewałem mu z przekąsem i na głos (tak z pogranicza barytonu i basa, bo to u mnie bliżej niesprecyzowane): „Hej! idę w las, piór-ko mi się chy-bo-ce...”. Koniec. Jak było dalej nigdy nie pamiętałem, a on i tak odwzajemniał mi się uśmiechem i ukłonem niemal do pasa, zdejmując na chwilę ten kapelusik. Gdyby on wiedział, co ja naprawdę o nim myślę...
Darz Bór!

Przypisy:
1 - https://oko.press/pzl-chce-wpisac-lapanie-kobiet-za-kolano-na-liste-unesco-dokladniej-im-wiekszy-zwierz-tym-wyzej-mierz/