Fatima, Akita i inne

  Tak w związku z pandemią mnie naszło. Kościół, przynajmniej ten zdroworozsądkowy stanowczo sprzeciwia się micie o karze za grzechy, ale bądźmy szczerzy, wersja kary wciąż ma się dobrze, nawet jeśli próbuje się ją złagodzić do wizji Boga nie tyle wywołującego zarazy, ale chcącego na mam coś przekazać, abyśmy się nawrócili. Niemniej zwolennicy kary mają argumenty. Jednym z nich jest objawienie w Akicie.

  Przypomnę. W 1973 roku w Akicie, niesłysząca s. Agnieszka Sasagawa zobaczyła potężne białe światło, które biło z tabernakulum kaplicy klasztornej. Po jakimś czasie objawił się jej Anioł Stróż, a jeszcze później przemówiła do niej figurka Matki Boskiej: „Ojciec niebieski przygotowuje wielką karę dla całej ludzkości, by świat mógł poznać Jego gniew. Będzie to kara większa niż potop, taka, której nikt nigdy nie widział. Ogień spadnie na ziemię i zmiecie z powierzchni ziemi wielką część ludzkości”. Istotnym jest tu fakt, że s. Agnieszka na czas tych objawień odzyskała słuch. Było też zapewnienie, że „Wielokrotnie interweniowałam z Synem u Ojca i zapobiegłam nieszczęściom. Mój Syn i Ja wiele razy powstrzymywaliśmy gniew Ojca”. Udzieliła też porady: „Szatan przeniknie do Kościoła w taki sposób, że kardynałowie wystąpią przeciw kardynałom, biskupi przeciw biskupom. Kapłani, którzy mnie czczą będą pogardzani i wystąpią przeciwko nim współbracia. Jedyna broń, która wam pozostanie to Różaniec i Znak, który pozostawił Mój Syn”. Aby sprawę uwiarygodnić, niemal wszystkie polskie portale katolickie¹ piszą, że prawdziwość tych objawień potwierdził sam kard. Joseph Ratzinger, ówczesny prefekt Kongregacji Nauki Wiary.

  Teraz kilka słów wyjaśnienia. W 1999 roku nuncjusz apostolski w Japonii Ambrose de Paoli opublikował list w czasopiśmie „Christian Order” stwierdzając, że Stolica Apostolska nigdy nie zaakceptowała ani wydarzeń, ani treści objawień z Akita. Kardynał Ratzinger nie wydał żadnej opinii, jedynie przyjął materiały od biskupa Ito. Wróćmy do treści objawień, do zdania: „Będzie to kara większa niż potop”, tymczasem w Biblii, Bóg po potopie miał powiedzieć: „Nie będę już więcej złorzeczył ziemi ze względu na ludzi, bo usposobienie człowieka jest złe już od młodości. Przeto już nigdy nie zgładzę wszystkiego, co żyje, jak to uczyniłem” [Rdz 8, 21]. Więc, albo ten Bóg wtedy kłamał, albo kłamie Matka Boża. Nie jestem sędzią, ale i tak uznałbym, że jeśli ktoś kłamie to tylko... niesłysząca s. Agnieszka i wszyscy, którzy te objawienia powielają lub propagują. Przedziwna jest tu rola Matki Bożej, łagodząca spór między Jezusem a okrutnym Bogiem, owo: „Mój Syn i Ja wiele razy powstrzymywaliśmy gniew Ojca” (sic!) Jezus w Trójcy Jedyny, ma inne zdanie niż Bóg Ojciec!. Tu świadomie i z pełną ironią: sprawdza się stare powiedzenie – gdzie diabeł nie może, tam kobietę pośle. Nawet między Boga Ojca a Syna.

  W tym miejscu właściwie można by sprawę zamknąć, ale sądzę, że warto przyjrzeć się objawieniom w Fatimie. Tym już zatwierdzonym przez Watykan jako prawdziwe. W gruncie rzeczy, w swym przekazie niewiele się różni od tego w Akicie. Jednym z zastrzeżeń do tych drugich jest plagiat z objawień fatimskich. W drugiej tajemnicy fatimskiej jest coś takiego: „Wojna się skończy. Ale jeżeli się nie przestanie obrażać Boga, to za pontyfikatu Piusa XI rozpocznie się druga, gorsza. Kiedy ujrzycie noc oświetloną przez nieznane światło, wiedzcie, że to jest wielki znak, który wam Bóg daje, że ukarze świat za jego zbrodnie przez wojnę, głód i prześladowania Kościoła i Ojca Świętego”². Czyli to samo: Bóg karze (tu wojną) mimo zapewnień, że nie będzie karał wszystkich jak leci, winnych i niewinnych. Kto kłamie? Bóg Ojciec, czy Matka Boża? Ja znów nie mam wątpliwości – kłamie św. Łucja! Jeszcze gorzej jest w trzeciej tajemnicy: „(...) zobaczyliśmy po lewej stronie Naszej Pani nieco wyżej Anioła trzymającego w lewej ręce ognisty miecz; iskrząc się wyrzucał języki ognia, które zdawało się, że podpalą świat; ale gasły one w zetknięciu z blaskiem, jaki promieniował z prawej ręki Naszej Pani w jego kierunku”³. Jeśli bowiem uznać owego Anioła za wysłannika Boga, okazuje się, że moc Matki Bożej jest większa od mocy samego Boga. Dalej jest o rzezi biskupów i kapłanów, co przypomina z kolei objawienie z Garabandal, gdzie jest mowa o grzesznym klerze: „Liczni kapłani, biskupi i kardynałowie idą drogą potępienia i pociągają za sobą wiele dusz”⁴. Tak już na marginesie, mój antyklerykalizm przy tym objawieniu wydaje się być przysłowiowym – pikuś.

  Wygląda więc na to, że w przedziwny sposób sprawdzają się słowa Jezusa: „Powstanie wielu fałszywych proroków i wielu w błąd wprowadzą; a ponieważ wzmoże się nieprawość, oziębnie miłość wielu” [Mt 24, 11-12]. Działania fałszywych proroków to właśnie rzekome objawienia, które mamią ludzi i straszą, ponieważ brzmią bardzo pobożnie. Dodam, że bez wyjątków wszystkie objawienia właśnie takie są.

  PS. Gdyby się komuś wydawało, że się wymądrzam przez swoją rzekomą nienawiść do wierzących, polecam tekst Dariusza Piórkowskiego SJ „Jezuita ostrzega przed kolejnymi objawieniami: to demoniczna karykatura Boga”, skąd pochodzą cytaty objawień w Akicie.

Przypisy:
1 - Krótka, niepełna lista portali katolickich w Polsce, które potwierdzają autentyczność objawień w Akicie: alteista.org; pch24.pl; wiara.pl; zaufaj.com; gość.pl; religijna.pl i jeszcze wiele innych
2 - https://pl.wikipedia.org/wiki/Tajemnice_fatimskie
3 - ibidem;
4 - https://pl.wikipedia.org/wiki/Objawienia_Maryi_i_Micha%C5%82a_Archanio%C5%82a_w_Garabandal#Opinie_biskup%C3%B3w