Larum. Idą po nas...!

  Rzekłbym: zamiast współczesnej kultury trzeba nam jasełek i przede wszystkim – patriotycznych spektakli i filmów w formie akademii ku czci. Naród to kupi, szczególnie ten z miasteczek i wsi, który uwielbia chodzić do teatrów, oper, czasami do objazdowego kina, byle nie był to akurat „Kler” albo „Inka”. Pozostaje jeszcze Teatr Telewizji, ale bądźmy szczerzy, dwa wybitne przedstawienia „Prymas Hlond” P. Wolanda, czy „Cena” W. Łysiaka, w fotel nie wciskają. Oczywiście telewidzów. Łącznie obejrzało te spektakle 350 tys. widzów, to mniej niż pierwsza lepsza opera mydlana w upalne przedpołudnie. Nawet denny Festiwal Piosenki w Opolu obejrzało więcej.

  Czytam diagnozę: „Pompowana od lat nienawiścią rzesza popaprańców i zaprzańców chce swojego Babilonu już dzisiaj. Obserwujemy więc wzmożenie agresji marksizmu kulturowego w okupowanych przez jego akolitów instytucjach, ale też na ulicach. Nie zapominajmy, że wojna kulturowa trwa. (...) Kiedy, jak we Wrocławiu, sztyletuje się księdza katolickiego, w Bydgoszczy usuwa niewygodnego dla biskupa proboszcza, a pod Jasną Górą bluźni Matce Boskiej, to znaczy, że piekło zdecydowało się na szturm frontalny. Bowiem nie tyle o władzę w parlamencie tutaj chodzi, a o nasze dusze. Trzeba więc uderzać w pasterzy, którzy mogliby uchronić owce – i to nie tyle przed wilkami, co po prostu przed rzeźnią”¹. I jeśli ktoś myśli, że ci paterze to kler katolicki, to jest w wielkim błędzie. To rzecz o wielkomiejskich włodarzach, obojętnych na profanowanie sztuki przez bolszewickie kadry artystycznych szkół wyższych i finansowych filantropów, którzy dają publiczne pieniądze na projekty wrogie Polsce i Polakom. Tymczasem na panią Beatę Szydło w ostatnich wyborach głosowało pół miliona wyborców i nikt nie chce dla nich produkować jedynie słusznej sztuki. Wielkie ośrodki kulturalne w wielkich miastach to siedziba szerszeni wspierana przez wrogą Polsce opozycję, która tylko tam odniosła sukces. Powiedzmy sobie szczerze, trzeba z tym coś zrobić, najlepiej zaś byłoby im, włodarzom, odebrać możliwość finasowania lewackiej kultury, bo to w ich planie na wojnę kulturową jest zawarta zdrada narodowa.

  Ta lewacka kultura idzie po nas, po prawdziwych Polaków i jeśli jej nie zatrzymamy – zginiemy. „Jeżeli nie stworzymy lepszego spektaklu niż „Nasza klasa” Słobodzianka, to będziemy antysemitami. Jeżeli o rzezi wołyńskiej opowiadać będzie Polakom tylko przedstawienie „Swarka” pani Szyngiery, to może uwierzymy, że Ukraińcy mieli powód, by mordować Polaków. Jeżeli „Białą siłę, czarną pamięć” Kąckiego i Ratajczaka oglądać będą uczniowie doprowadzani do teatru przez nauczycieli, to wkrótce Żołnierzy Wyklętych znów zwać będą bandytami. Itd. Itp.”². Nie pojmują prawdziwej kultury nawet prawicowi samorządowcy małych miast i miasteczek. Zapatrzeni w unijne dotacje, zapominają czym jest kultura z wysokiej półki i jakie ma znaczenie dla kształtowania nowych, prawych, patriotycznych i bogobojnych pokoleń. Gorzej, już nawet minister Gliński jakby wywiesił białą flagę i jest bezradny wobec szerzącej się wszędzie lewackiej pseudo-sztuki. 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

  Przyznam szczerze, że pisanie powyższych trzech akapitów przyszło mi z wielkim trudem. Wcielić się w wroga samego siebie i nie parsknąć sarkazmem, to jakby ciut za dużo jak na moje możliwości. Autorem tych dywagacji jest pan Tomasz A. Żak, twórca grupy teatralnej „Teatr Nie Teraz”, autor wielu przedstawień teatralnych. A teraz pytanko, czy ktoś kiedyś zapoznał się z jego twórczością? Pytam przede wszystkim mieszkańców mniejszy i małych miasteczek. Mnie się kojarzy sztuka: „Powrót Norwida” T. Brauna, którą reżyserował T. A. Żak, a którą wystawiono w Teatrze Świebodzkim (Wrocław) w 2016 roku. Nie byłem, przeczytałem za to w prasie, że przyszło... pięćdziesięciu widzów. Uważam, że to sukces, choć podobno przedstawienie było za darmo i spędzono na nie kilka różnych organizacji przykościelnych. Pan Żak się nie zniechęcił i przedstawienie miało się odbyć jeszcze raz w sobotę, wiadomo, więcej ludzi ma wolny czas. Przedstawienie odwołano – sprzedano dwa (słownie: dwa) bilety.

  Tak się zastanawiam, skąd u niektórych takie parcie na odgórne sterowanie kulturą? Normalnie ściska mnie w dołku, gdy słyszę, że ludziom trzeba wciskać najgorszą szmirę dla poprawności ideologiczno-patriotycznej, aby raz na zawsze zapomnieli o wielokulturowości, którą już okrzyknięto diabłem wcielonym. Oni naprawdę myślą, że człowiek o wyrobionym zdaniu i smaku na temat kultury i sztuki da sobie wcisnąć każdy kit? Nawet jak nie będzie nic innego, na żałosne sztuki promowane przez T. A. Żaka więcej chętnych nie będzie, niż da się policzyć na palcach jednej ręki. Tu już Jacek Kurski ze swoim uwielbieniem disco-polo jest o tyle lepszy, że wie, co rajcuje ludzi bez ambicji wyższych doznań kulturalnych, których po prostu nie da się wymusić. Ktoś mi tu kiedyś powiedział, że o gustach się nie dyskutuje, gusta się ma, i dziś z tym się w pełni zgodzę. Nie będę wyśmiewał tych, którym nie po drodze z operą, teatrem czy ambitnym kinem. Ale to działa też w drugą stronę – nie sposób na kimś wymusić poprawności kulturalnej, bo takiej nie ma.

Przypisy:
1 - https://www.pch24.pl/tomasz-a--zak--ida-po-nas-,69130,i.html
2 - ibidem.