Ja naprawdę
uwielbiam takie dywagacje. Mam sporo czasu, a ponieważ nie tak dawno czytałem
mity greckie po prostu mnie natchnęło, lub jak kto woli, natchnęła mnie książka. Bo mamy wiele materiałów źródłowych, umożliwiających
poznanie religii greckiej. Jest to przede wszystkim poezja czasów archaicznych
i klasycznych, prace historyczne Herodota i Diodora Sycylijskiego oraz poezję
hellenistyczną i rzymską. Coś na kształt świętych ksiąg greckiej religii.
Wprawdzie można im zarzucić, że są niespójne, czasami sprzeczne w swych
relacjach, że nie są historycznym zapisem dziejów bogów, ale to nawet dla dzisiejszych
badaczy nie powinno stanowić problemu. Na bazie tego materiału, jak i
własnych przemyśleń, postanowiłem udowodnić, że bogowie greccy istnieli
naprawdę. Czy mi się to udało, ocenią sami Czytelnicy.
1. Dla
zwykłego śmiertelnika, zetknięcie się z porządkiem życia codziennego dowodzi
działania jakieś rozumnej istoty. Jeśli widzimy piękną suknię, od razu
przychodzi nam na myśl doskonała krawcowa. Podobnie jest ze pięknym i
uporządkowanym światem. Ten piękny i uporządkowany świat mogli stworzyć tylko Uranos
i Gaja – dziadkowie Zeusa – wyłaniający się z Chaosu. Tak na marginesie, ten
świat wcale nie jest tak do końca piękny ani uporządkowany, ale co się dziwić,
skoro oboje byli pionierami w tworzeniu świata realnego.
2.
Niemożliwym jest aby świat był dziełem przypadku. Wyobraźmy sobie duży worek
liter, które ktoś wysypuje na stół, a z nich tworzy się piękne zdanie, np.
„kocham cię”, lub jeszcze mniej prawdopodobna książka ze wzniosłymi treści.
Tylko istota rozumna potrafiłaby z tego chaosu liter stworzyć coś podobnego.
Małpa nie zbuduje komputera, tylko rozumny człowiek jest do tego zdolny. Świat był
bez ludzi, a tworzyły się piękne i skomplikowane twory. Taki Prometeusz
stworzył człowieka, z mieszaniny gliny i śliny oraz dając mu duszę z iskry spod
rydwanu Heliosa, co świadczy o jego mistrzostwie, jako projektanta
najdoskonalszej istoty na ziemi.
3. Ewolucja
nie przeczy istnieniu bogów Olimpu, ba! oni swoim istnieniem jej mechanizmy
potwierdzają. Nad tą ewolucją musiał ktoś panować, aby przybrała taki kierunek,
który stworzył wspaniałe i różnorodne formy życia. Mnogość ich form wymaga
istnienie wielu wyspecjalizowanych opiekunów. Bo jeśli ktoś nie dba o ogród,
ten szybko zmieni się on w ugór a nawet dżunglę. A w dżungli nie ma nic
pięknego.
4. Dlaczego
cierpienie nie przeczy istnieniu bogów Olimpu? Oni stworzyli świat pięknym i to, co w nim dobre. Ale bogów też
przybywało, co wydaje się w pełni naturalne. Targają nimi te same uczucia i żądze, co
ludzi (a ludzie są stworzeni na ich podobieństwo) i to oni, bogowie są odpowiedzialni za to, że na tym świecie
coś się psuje, w tym również za istnienie cierpienia. Wielu z nich jest ucieleśnieniem dobra i
wspaniałej miłości, ale są wśród nich i źli. Ileż mamy tego przykładów w mitach.
Jedni bogowie oddawali życie za szczęście ludzi, inni czynili wszystko, aby ich
upokorzyć, co skutkowało cierpieniem.
5. Każdy z
nas pragnie szczęścia, każdy usiłuje je osiągnąć na różne sposoby. Wielu z nas
będzie poszukiwać Prawdy, ale nawet to nie zapewni nam na ziemi pełni
szczęścia. Może jest to tak, że człowiek podświadomie szuka kontaktu ze
wspaniałymi bogami Olimpu, odnajdując w nich swoje podobieństwo, swoje
pragnienia. To przecież oni dysponują prawdziwym szczęściem i pełnią wiedzy.
Gdyby ich nie było, kto by nas naprawdę kochał i nienawidził?
6. Gdyby bogowie
nie istnieli trudno byłoby zrozumieć dlaczego ludzie starożytni w takiej ilości
w nich wierzyli. Tak wielu (jak na owe czasy) nie mogło się mylić. Czyż wierni
nie kochali Afrodyty (później Wenus)? Ta miłość nie mogłaby się narodzić, gdyby
Afrodyty nie było w rzeczywistości. Ludzie nie władaliby ogniem gdyby nie jeden
z tytanów – Prometeusz, ten sam, który stworzył człowieka.
7.
Rozbrzmiewający we wnętrzu człowieka głos sumienia świadczy o istnieniu bogów. Gdyby
nasza dusza nie zetknęła się z nimi, nie wiedzielibyśmy czym jest dobro ani zło,
ucieleśnione w bogach Olimpu. To tchnienie iskry rydwanu Heliosa każe nam czuć
wyrzuty sumienia gdy popełnimy niewłaściwy uczynek. Ale spokojnie, ci bogowie
potrafi nas też uwolnić od winy. Oni wprawdzie bywają gniewni i kapryśni ale
jednocześnie potrafią być miłosierni. Każdemu, kto wyrazi skruchę – przebaczą.
8. Dlaczego
przeżycia mistyczne dowodzą istnienia bogów Olimpu? To proste, wielu mitycznych
bohaterów rozmawiało z bogami. Świadczą o tym mity i legendy. Trzeba tylko
uważać, bo na świecie było i jest wiele fałszywych mistyków, którym objawiają
się fałszywi bogowie i boginie.
Oprócz
powyższych dowodów, które są spójnymi i przekonywującymi argumentami
prowadzącymi do pewności, że bogowie Olimpu istnieli i dającymi
przekonanie, że wiara w nich nie była sprzeczna ze zdrowym rozsądkiem, każdy
wierzący znajdował w historii swojego życia własne dowody, które upewniają go,
że bogowie nie tylko istnieli, ale kochali i nienawidzili ludzi, i kierowali
ich życiem. Takim dowodem dla człowieka były różne wydarzenia z jego życia.
Często po latach stwierdzali oni, że nie były one czystymi przypadkami, gdyż
układają się w logiczny ciąg wydarzeń, świadczących o istnieniu kogoś mądrego,
wszechmogącego i dobrego. Dzięki temu człowiek mógł dojść do stwierdzenia:
istnieli bogowie, którzy naprawdę nas kochali i kochają...
Ktoś
pomyśli, że dziś coś wąchałem i byłoby w tym sporo racji, ale ja naprawdę nie
korzystam z żadnych odurzających środków. Nawet z kadzidła... Czy te moje
argumenty są aż tak bezsensowne? Możemy się spierać, skoro do takich ucieka się
ktoś z tytułem doktora teologii. Bo te wszystkie „argumenty” zaczerpnąłem z dywagacji pewnego księdza doktora, którego
nazwisko celowo pominę, aby nie być posądzonym o bluźnierstwo i szyderstwo. Można twierdzić,
że dziś nikt nie wierzy w bogów Olimpu, jednak nie wolno zapominać, że oni
wierzyli w swoją nieśmiertelność. A ta trwa tak długo, jak długo żyje w naszych,
ludzkich umysłach pamięć o nich.
PS. taką
argumentację na istnienie Boga, przez duże „B” można znaleźć tu i przyznaję bez bicia, że przedostatni akapit zerżnąłem niemal słowo w słowo.