Termobaryczna bomba małżeńska

  Chyba wszyscy moi Czytelnicy pamiętaj polską komedię pod tytułem „Kochaj albo rzuć”. Przypomnę, Pawlak, Kargul i ich wnuczka jadą do Ameryki odwiedzić Kazimierza. Ten niestety wcześniej zmarł, pozostawiając w spadku nieślubną córkę, na domiar wszystkiego – mulatkę! Sodomia i Gomoria jak na takich tradycjonalistów, szczególnie dla Pawlaka, który rozwalił całe weselisko, gdy młodzi nie chcieli kościelnego ślubu. Wspomnienie tej komedyjki ma tylko luźny związek z tekstem całej notki.

  Przez kilka dni Polska żyła rodzinnym skandalem, kiedy to bydgoski radny okazał się być damskim bokserem i w dowód swej miłości tłukł swoją małżonkę, poślubioną w tradycyjny, katolicki sposób – sakramentalnym związkiem małżeńskim. Tłukł, bo tak każe tradycja, już nie tylko chrześcijańska, ale i staropolska. A, że to nie są odosobnione przypadki, już kiedyś pisałem, ba! znam takie z autopsji, choć zarzekam się, że nigdy własnych żon nie tknąłem inaczej niż... czule, co niestety też mnie nie uchroniło przed rozstaniem. Ale i tu spokojnie, też nie będę się rozwodził na takimi (czytaj: nieskutecznymi) metodami wychowania żon. Po prostu, jak to zwykle u mnie bywa, natknąłem się na kontrowersyjny artykuł¹, który niemal podniósł mi ciśnienie swoją niedorzecznością.

  Autor, niejaki Michał Wałach, zaczyna tak: „Pan Bóg jest Miłosierny”. Owo miłosierdzie ma się przejawiać w tym, że małżeństwo sakramentalne: „(...) z Miłosiernej Miłości uczynionym związkiem nierozerwalnym, dla ziemskiego i wiecznego pożytku ludzi” (sic!) To ma kapitalne odniesienie do dwóch sytuacji wymienionych w akapitach powyżej. Bowiem z niesakramentalnego związku mogą urodzić się dzieci – mulaci, a sakramentalny związek z miłosiernej miłości dla odmiany sankcjonuje bicie, duszenie i wulgarne wyzwiska. Dalej dowiadujemy się, że łaska boska udzielana sakramentalnym związkom się nie skończyła, bo oto „Syn Boży odświeżył i oczyścił z błędnych, ziemskich naleciałości obowiązujące ówcześnie w Izraelu prawo regulujące związek mężczyzny i kobiety, umożliwiające list rozwodowy, ustanowiony przez Mojżesza z powodu zatwardziałości serc żydów”. Tym samym, tak wspaniały wynalazek Żydów, jakim był rozwód, choć przyznaję, lekko wypaczony, bo inne prawa miała (raczej ich nie miała) małżonka, stał się grzechem wręcz najgorszym z możliwych. Małżonkowie po rozwodzie po prostu cudzołożą, czyli trwają w grzechu, chyba, że nastąpi cud. Wystarczy, że któreś z byłych współmałżonków umrze. Wtedy taki cudzołożnik/-niczka już grzechu nie popełnia, pod warunkiem, że weźmie ślub sakramentalny z tym/tą, z którym wcześniej grzeszył/-ła. To dość zawiłe i trudne do zrozumienia, więc nie będę tłumaczył.

  Tak zawiłe jak budowa bomby termobarycznej. Nierozerwalność sakramentalnego związku małżeńskiego jest dla tej bomby niczym innym, jak zapalnikiem, który w miarę jak narasta napięcie między małżonkami jest coraz wrażliwszy na zainicjowanie wybuchu. Bo jeśli nie można się rozwieść, to i do zdrady bliska droga, i równie bliska do rękoczynów, w najlepszym razie do karczemnych awantur i wyzwisk. M. Wałach widzi w nierozerwalności jednak zasadniczy plus: „Odrzucenie rozwodów (...) [to] także namacalne w życiu ziemskim korzyści dla rodzin. (...) tak naprawdę Chrystusowe Prawo Nowego Przymierza, którego depozytariuszem jest Kościół katolicki, broni niewiasty przed porzuceniem, krzywdą i samotnym wychowywaniem dzieci”. Aż się prosi położyć na jednej szali owo porzucenie, krzywdę i samotne wychowywanie dzieci, na drugiej – zdradę, bicie nie tylko żony ale i tychże dzieci, awantury, strach i poniżenie, niejednokrotnie przepijanie pieniędzy mających dać utrzymanie całej rodzinie. Nie mam już linku do pewnego artykułu, w którym jakiś pobożny ksiądz radzi w takiej sytuacji separację – by nie narazić się grzechem wobec Boga (sic!) tak, jakby ten Bóg był tym małżonkiem, od którego chce się odejść. Podobno taki odseparowany małżonek może się zreflektować i poprawić. Pewnie jak ów radny, Rafał Piasecki, który już skomli i gotów jest kupować, co miesiąc, tysiąc bochenków chleba² dla potrzebujących(!), bo on bardzo kochał i kocha wciąż swoją żonę, żadna inna nie dałaby się pewnie tak poniżać i maltretować. Tysiąc bochenków chleba to na mój rozum ponad trzy tysiące złotych netto. Jak mniemam, tyle mniej da na utrzymanie domu... jeśli w ogóle coś dawał.

  Aż chce się uświadomić M. Wałacha. To nie te czasy, kiedy porzucona kobieta była całkowicie bezradna. Oczywistym jest, że jej lekko nie będzie, ale przynajmniej ma szansę na poprawę swojego życia, czy to przez pracę, czy szansę znalezienia nowego partnera. Ba! dziś nikt jej za to nie będzie potępiał chyba, że dewoci, ale ich opinie może sobie spokojnie darować, bo oni jej i tak w żaden sposób nie pomogą. 

Przypisy:
1 - http://www.pch24.pl/nierozerwalnosc-malzenstwa-dzielem-bozego-milosierdzia,51060,i.html#ixzz4f4IJQmzg
2 - http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/7,114884,21685920,byly-radny-chce-odkupic-swoje-winy-zakladajac-fundacje-co.html#BoxNewsLinkImgZ34&a=65&c=61