Dzień ojca

  Trzeba już na wstępie zaznaczyć, że jest to święto stricte laickie (23 VI). I dobrze, choć mam i tak mieszane uczucia. Z natury nie cierpię świąt. Żadnych. Tu o tyle lepiej, że brak jest uciążliwych konsekwencji: nie trzeba być odświętnie ubrany, nie trzeba iść do kościoła, a i wszystkie sklepy otwarte – pod warunkiem, że nie trafi w niedzielę, jak tym razem.

  Prawem felietonu zwrócę uwagę na jeszcze jeden aspekt tego święta, dziwnie jeszcze nie wyeksponowany. Mamy w kraju dużo ojców, nie tylko biologicznych. Z tym bywa różnie, bo i faceci w kieckach (ojcowie?) też jednak miewają rodzone dzieci, co jest uświęcone świętą tradycją, szczególnie niektórych papieży. W tym tygodniu jeden znany proboszcz porzucił oficjalnie stan kapłański, bo chce być ojcem biologicznym. Wydaje mi się ze wszech miar słuszny wniosek, aby połączyć dzień ojca z dniem kapłaństwa, przez co dałoby się uniknąć wielu nieporozumień. Ale nie będę roztrząsał problemu, to tylko luźny pomysł, całkiem za darmo. Jedną z tradycji laickiego dnia ojca są wierszyki dla świętujących ojców. Gdyby zaistniała symbioza pojęcia ojciec rodzony z ojcem nierodzonym, mam w zanadrzu kilka takich laurek. Postanowiłem się podzielić. Też za darmo.

  Leight życzenia:
 

- „Powiem krótko, lecz dosadnie:
Drogi ojcze, żyj paradnie”;
 

- „Na dzień Ojca bogactw ślę piękne życzenia,
aby bezdomny emeryt nie skąpił swego mienia”.

  Hard życzenia:
 

- „Twoje dziecię cię pamięta,
gdy sukienka jest pomięta”;
 

- „Kochany ojcze – życzę zwyczajnie,
bo na plebani jest z tobą fajnie”;
 

- „Drogi ojczulku, najlepszy w świecie.
Co ze mną robił, tego nie wiecie”;
 

- „Ile kwiatów w maju, tyle szczęścia w Raju.
Ile dzieci w kraju, tyle razy baju, baju”.

PS. na żaden aplauz się nie godzę...