I kto tu bluźni?

  Sławomira Zatwardnickiego, teologa, znam z kilku książek. Szczególnie utkwiła mi w pamięci jedna, o znamiennym tytule „Katolicki pomocnik towarzyski, czyli jak pojedynkować się z ateistą” (wydawnictwa Fronda, 2012 rok). Kupiłem, by poznać jakie „chwyty” będą wobec mnie stosować wierzący. De facto książka okazała się cenną właśnie dla ateisty, bo niemal w pełni obnaża wątpliwe niuanse teizmu i brak zrozumienia ateizmu.

  Ale ja nie o tym. Biję się w pierś, jeszcze nigdy z powodu tak poważnej celebracji, jaką jest Eucharystia, nie miałem tyle „ubawu”, choć bardziej adekwatnym byłoby określenie – zniesmaczenia. Byłem katolikiem, dostąpiłem komunii św. i zawsze mi się wydawało, że wiem czym jest Eucharystia. Wpajano mi, że to pamiątka Paschy Jezusa i jest urzeczywistnieniem więzi z Bogiem. Proste i zrozumiałe. Nie potrzeba mi było niczego innego. Nawet jako ateista, nigdy by mi nie przyszło na myśl wyobrażać sobie czegokolwiek innego, ani tym bardziej wyśmiewać się z tego sakramentu. Aż do dziś, właśnie za sprawą S. Zatwardnickiego – przypomnę – katolickiego teologa.

  W Ewangelii jest napisane: „Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!»” [Łk, 22, 19]. Drogi Czytelniku, czy kiedykolwiek skojarzyłbyś te słowa z kanibalizmem? (sic!) S. Zatwardnickiemu i owszem tak się właśnie skojarzyło, bo cały artykuł* poświęca na to, aby tę opinię obalić. A by była jasność, uważa, że ten pogląd wcale nie wywodzi się nawet od „podwórkowego ateizmu”, za co ślę mu moje podziękowania. Szkoda, że nie wyjaśnia, skąd w ogóle mu przyszedł taki pomysł do głowy. Ja się domyślam, ale o tym cicho, o tym sza, nie będę autora wyprowadzał z błędu. W każdym razie, ja bym z tego jednego zdania Ewangelii św. Łukasza tak bulwersującego wniosku nie wyciągnął, bo choć mowa jest o Ciele, fragment „to czyńcie na moją pamiątkę” odnosi się do symbolicznego rytuału. Stąd, gdy czasami słyszę o spożywaniu pod postacią hostii Ciała chrystusowego, przechodzą mnie ciarki. A, że sprawa nie jest błaha, świadczą o tym rozpowszechniane cuda eucharystyczne, jak dla mnie – bluźnierstwo nad bluźnierstwami. Jeśli bowiem hostia byłaby prawdziwym ciałem Chrystusa, co usiłują nam wmówić orędownicy tych cudów, to można wtedy uznać, że faktycznie, przyjmujący komunię świętą są w jakiejś mierze kanibalami, choć jak udowodniono, sprawcą pojawienia się „krwi” na tych „cudownych” hostiach jest rzadko występująca i niegroźna dla człowieka bakteria, o pięknej łacińskiej nazwie Serratia marcescens, po polsku już mniej ładnie: pałeczka krwawa.

  Na szczęście S. Zatwardnicki nie odnosi się do cudów eucharystycznych i udaje mu się udowodnić, że spożywanie hostii nie jest kanibalizmem, ale tłumaczy to dość pokrętnie. Pozwolę sobie na cytat: „Przyjmowanie Eucharystii oznacza, że nie spożywa się tu „rzeczowego” daru (ciała i krwi), lecz że dokonuje się tu wejście Osoby w osobę. Żywy Pan ofiarowuje się mi, wkracza we mnie i zaprasza mnie, bym się Mu oddał tak, aby wypełniły się słowa: Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus.” [cytat w oryginalnym brzmieniu]. Pomijam ostatnie zdanie, z którego mogło by wynikać, że spożycie hostii jest równoznaczne ze śmiercią (sic?) Bardziej drażni mnie owo „wejście Osoby w osobę” bo też wydaje mi się niefortunne, tyle że pewnie przemawia przeze mnie zakorzenione w pamięci szkolne spaczenie. Pamiętam jak chemik na swoich lekcjach często cytował swoje ulubione powiedzonko: „ciało w ciało daje jeszcze jedno ciało”. Nie bardzo rozumiem dlaczego Eucharystia nie może mieć „tylko” charakteru ważnego, uświęconego rytuału, sakramentu symbolizującego połączenie się z Bogiem, ale trzeba ją koniecznie pogmatwać, tak jak to czyni S. Zatwardnicki? Dla mnie autor tego artykułu był zrozumiały, gdy kreował się na zaprzysięgłego wroga ateizmu, choć w przytoczonej we wstępie książce, wbrew tytułowej sugestii, bardziej swój gniew kieruje na „letnich” katolików. Widać ateiści nie zwracają na niego uwagi, więc uderza w „swoich” za to, że nie rozumieją i nie kultywują wiary tak, jak on od niech tego wymaga (sic!) W swoich książkach jest autentyczny, na niszowych portalach jak Fronda.pl czy pch24.pl rozmywa swój autorytet na drobne.

Przypisy:

* – http://www.fronda.pl/a/slawomir-zatwardnicki-przyjmowanie-eucharystii-a-kanibalizm,79176.html