Anielska czystość

  I znów kogoś pogięło. Na maksa. Od razu wyjaśnię, że chodzi o bliżej mi nieznanego J. Evarta, którego książkę „Jak naprawdę mnie kochasz. 100 pytań na temat randek, związków i czystości seksualnej” wydano w Krakowie w 2012 roku, czyli całkiem niedawno. Jej fragment, gdyż całości nie czytałem, opublikowano na portalu, a jakże, katolickim. Tak się teraz zastanawiam, czy sobie jej nie kupić, wszak uwielbiam literaturę niewyszukanego, czasami zalatującego rubasznym erotyzmem humoru. Dawno minęły czasy, gdy z kumplami przy piwie opowiadaliśmy sobie sprośne (seksistowskie) dowcipy.

  Autor książki, magister na Uniwersytecie Franciszkańskim, promujący cnotę czystości, odnosi się w tym fragmencie do francuskiego pocałunku, choć mi żal, że nie do francuskiej miłości, dopiero miałbym ubaw. Gdyby ktoś nie wiedział, czym jest francuski pocałunek, to wyjaśnię: namiętny pocałunek z naprzemiennym wpychaniem sobie języka do ust. Niby niehigienicznie, ale za to jak namiętnie cudowny, przy czym owej cudowności proszę nie mieszać z cudami. Małe palce u stóp się prostują... I chyba o te prostujące się palce ów Evart ma pretensje pisząc: „Zatem francuskie pocałunki drażnią ciało pragnieniami, które nie mogą być w sposób moralny zaspokojone poza małżeństwem”¹. W tym miejscu od razu narzucają się dwa pytania. Pierwsze, według jakiej moralności? Sam sobie odpowiem: chyba według zakonnej. Drugie, jak sprawdzić przed ślubem, czy partner/partnerka w ogóle potrafi się namiętnie całować, co jest niezbędnym warunkiem udanej gry przedwstępnej? Przynajmniej ja bym kota w podwójnym worku nie kupował. Diabli wzięli już ten akt seksualny przed śubem – patrzenie sobie w oczy, w sposób nabożny, niczego nie gwarantuje. Oczy kobiety potrafią kłamać. Oczy faceta też.

  Evart autorytatywnie stwierdza: „Anielska czystość jest łatwiejsza do przeżywania niż czystość połowiczna, ponieważ w tym drugim przypadku nieustannie drażnisz samego siebie”. Ja tam się mogę nie znać, ale podobno człowiek nie został stworzony na podobieństwo bezpłciowych aniołów. Ba!, tak został stworzony, aby targały nim namiętności i żądze za życia na ziemi. Dopiero po śmierci ma być inaczej, to znaczy, ma być jak anioł. Na ziemi ma szybko stworzyć parę i płodzić, płodzić, płodzić..., o czym zaświadcza chrześcijańska religia. O ile na początku nie trzeba zbyt wiele, czasami wystarczy ciut odsłonięte udo partnerki, o tyle później potrzeba atrakcyjniejszych bodźców – a co, jeśli on/ona nie zna francuskiego pocałunku? Podnietą ma być wspólna modlitwa przy starannie zasłanym łóżku? Nie wiem jak kogo, mnie to akurat w ogóle nie rusza, wręcz przeciwnie, czyniłoby mnie zakonnym ascetą. Jakoś sobie seksu po modlitwie nie wyobrażam. Powala mnie też inna argumentacja. Najważniejszy ma być szacunek do swojego ciała, a francuski pocałunek ewidentnie ten szacunek obniża. Ich, pocałunków, wartość i znaczenie Evart sprowadza do wdzięczności za udaną randkę i podziękę za możliwość ucieczki od samotności (sic!) Jak Bozię nie kocham, nigdy by mi nie przyszło na myśl, że pocałunek jest zapłatą za randkę czy zapewnienie towarzystwa. Takie traktowanie intymnej oznaki bliskości i czułości, tu sorry za wyrażenie, byłoby formą czystej prostytucji.
 

  W końcu się wszystko wyjaśnia, choć nie dla mnie. Okazuje się bowiem, że ów szacunek dla własnego ciała czemuś konkretnemu służy. Kto zgadnie? Odpowiedź jest banalnie prosta. Nasze ciało ma wychwalać Boga. Mamy czynić tylko „(...) te rzeczy, co do których z przekonaniem wiesz, że chwalą Pana (…) Twoja seksualność ma odzwierciedlać Twoją miłość do Boga”. Im seksualności  mniej, tym ta miłość do Boga jest większa. Aż się zastanawiam, jak to się przekłada na relacje małżeńskie? Nie wiem dlaczego, ale mnie się to skojarzyło z prawem pierwszej nocy, co potwierdza Evaet fragmentem dłuższego zdania: „(...) każdy uczynek wynikający z uczucia odzwierciedlał fakt, że to On jest pierwszy”². Będę sarkastyczny. Fakt, Bóg mojej dziewczyny nie pozbawi cnoty, ale gdyby miała urodzić drugiego Jezusa, mogłoby się to tragicznie skończyć dla świata. 

  Dlatego ja proponuję młodym przed ślubem: całujcie się namiętnie nawet po francusku, uprawiajcie petting na potęgę, co uchroni was przed przedwczesną i niepożądaną ciążą, a w jakimś sensie pozwoli wam zrozumieć i poznać swoje ciała oraz potrzeby z nim związane, które będzie można wykorzystać w związku małżeńskim. Przy okazji zaspokoi waszą pożądliwość seksualną, którą podobno obdarzył nas sam Bóg. Dywagacje nawiedzonych, którzy nie czerpią z seksualności żadnej satysfakcji, traktujcie jako nic nieznaczące majaki i brednie. Seks, niemal w każdej formie, jest wspaniały.

Przypisy:
1 – ten i pozostałe cytaty z: http://www.fronda.pl/a/jak-sie-calowac-przed-slubem-konkretne-porady-2,118565.html
2 – to jest drobna manipulacja przez skrócenie zdania, ale co mi tam, wszak przyznaję się bez bicia. Każdy wyłapuje z kontekstu, to co chce.