Może z tą pedofilią w Kościele nie jest tak źle?

  Jednym z koronnych argumentów obrońców Kościoła przed medialnymi oskarżeniami o pedofilię jest tłumaczenie, że w innych środowiska pedofilii jest więcej i nikt jej nie potępia tak, jak to ma miejsce w stosunku do pedofilów w sutannach. I choć należę do grupy tych, którzy pedofilię w Kościele piętnują na każdym kroku, tym razem pójdę w sukurs obrońcom dobrego imienia Kościoła. Kilka tygodni temu oglądałem na HBO film dokumentalny, o doktorze Larrym Nassarze, lekarzu amerykańskich gimnastyczek. Długo się zastanawiałem jak to opisać, na domiar wszystkiego uleciały mi z pamięci pewne dane. Na szczęście trafiły mi się dwa artykuły w „Wyborczej”¹, które sprawę mi odświeżyły tak, abym mógł o niej pisać bez przekręcania faktów.

  Dr. Nassara oskarżono i wydano wyrok. Kuriozalny, ale to Ameryka. 40 lat więzienia, maksymalnie 150 lat. To da się tłumaczyć tak, że dopiero za 40 lat będzie mógł się ubiegać o warunkowe zwolnienie z więzienia, i to mu raczej nie grozi ze względu na aktualny wiek (54 lata). Tu proszę o uwagę: został skazany za molestowanie nieletnich gimnastyczek, choć de facto żadnej nie zgwałcił. Dodatkowo za posiadanie dziecięcej pornografii dostał 60 lat w osobnym procesie (wrócę do tego tematu w innej notce). W tym miejscu proszę o uwagę moją stałą czytelniczkę Marię, która swego czasu oburzała się na wysoką karę pieniężną (odszkodowanie dla pokrzywdzonej), nałożoną na zakon, w którego szeregach działał pedofil, chodzi o słynną kwotę miliona złotych. Amerykański Związek Gimnastyczny musi zapłacić ofiarom molestowania bagatelka, ponad 250 milionów dolarów, co w przeliczeniu na każdą molestowaną daje ponad dwa miliony i to wcale nie w złotówkach. Dodam też, że tenże Związek nie odwoływał się od tego wyroku do wyższych instancji. U nas, za podobne przestępstwa niektórzy dostają wyroki w zawiasach, szczególnie Ci sukienkowi. Skala przestępczej działalności Nassara jest wprawdzie dużo większa, zeznania złożyło 140 kobiet, ale to chyba najmniejszy argument za tym, aby w takich sprawach być pobłażliwym. Nassar to potwór, karykatura człowieka i tu nic nie działa na jego usprawiedliwienie. W omawianych artykułach opisane są bardziej szczegółowo jego „czyny”, ale ja tych opisów u siebie zaoszczędzę. Najgorsze jest to, że jego „działalność” trwała przez całe dwadzieścia lat i nikt mu nie przeszkadzał (sic!)

  Podobny skandal, choć jak na mój gust jeszcze bardziej obrzydliwy, bo dotyczył stręczycielstwa, mieliśmy u naszych sąsiadów za Odrą (podziękowania dla Ani, za zwrócenie mi uwagi na ten temat). Sprawa wyszła na jaw w 2013 roku, kiedy jej wątpliwy „bohater” już nie żył od pięciu lat. W Polsce zainteresowano się nią gdzieś około 2018 roku, czego też dowiedziałem się z mojej „Wyborczej”². Podkreślam to nie bez powodu, gdyż utarło się przekonanie, że redaktorzy tej gazety widzą tylko skandale w Kościele, zupełnie ignorując to, co ma miejsce wśród świeckich. Wróćmy jednak do dr. Kentlera, bo to o nim mowa, uznanego w świecie psychologa (i jako takim był traktowany aż do śmierci). Nic wprawdzie nie wskazuje na to, że sam dr. Kentler był pedofilem, niemniej jednak nie ulega wątpliwości, że był propagatorem pedofilii, i już za to powinien siedzieć, choć on działał oficjalnie i z tym się nie krył. Ohyda jego czynów polegała na tym, że namawiał organizację Jugendamtu do powierzania opieki małych dzieci osobom skazanym za przestępstwa seksualne, mając poparcie berlińskiego senatu. W artykule „Wyborczej” jest opisany przypadek jednego pedofila, przy czym ten też uciekł od odpowiedzialności, przenosząc się w zaświaty. Kuriozum polega na tym, że w końcu zgłoszono sprawę do prokuratury (właśnie dopiero w 2018 roku), kiedy obaj główni winowajcy już nie żyli, ale nie wiadomo, czy kogokolwiek postawiono w stan oskarżenia i czy kiedykolwiek się postawi. Przynajmniej ja nic na ten temat nie wiem. W mojej opinii powinno się oskarżyć tych wszystkich pracowników Jugendamtu, którzy aprobowali ten stan rzeczy. A może cały ówczesny senat Berlina? Pewnie ktoś kiedyś będzie musiał zapłacić odszkodowania ofiarom, ale tym niech się martwią Niemcy.

  Czy te dwa przykłady bronią dobre imię Kościoła? Choć ich skala jest olbrzymia, bardziej niż wątpię. Po prostu tego haniebnego procederu nie da się licytować na zasadzie: u was - u nas. Te dwa przykłady obalają jednocześnie mit, że o innych, tych poza kościelnych przypadkach, świat milczy. Warto by się zastanowić w dużo szerszym aspekcie, dlaczego pedofilia tak naprawdę spotkała się z potępieniem dopiero na początku XXI wieku, i dlaczego niesłusznie kojarzy się ją z rewolucją seksualną końca lat sześćdziesiątych? Zacznę od drugiego „dlaczego”, gdyż łatwiej obalić i ten mit. Jak wykazały badania w wielu krajach, pierwsze udokumentowane (bo tylko na udokumentowanych można się opierać) przypadki pedofilii miały już miejsce w latach 50-tych: Australia, Belgia, Holandia, Irlandia, Niemcy, Stany Zjednoczone, Włochy. O innych nie mam danych, gdyż nie przeprowadzono takich badań. Pozostaje odpowiedzieć na pierwszą część pytania: dlaczego tak późno? I tu mam szkopuł, gdyż nie jestem socjologiem. Mam wprawdzie swoją teorię, ale nie jestem jej w stanie poprzeć dowodami, i jest to tylko teoria. Może ktoś z Czytelników zechce się podzielić swoją opinią? Na pewno nie będę krytykował (potępiał jej w czambuł), chciałbym tylko skonfrontować ze swoją.

Przypisy:
1 - https://wyborcza.pl/7,154903,22694871,potworny-dr-larry-nassar-koszmar-gimnastyczek-z-usa.html oraz https://wyborcza.pl/7,75399,22940387,larry-nassar-skazany-na-kare-do-175-lat-wiezienia-molestowal.html

2 - https://wyborcza.pl/7,75399,22858110,niemieckie-dzieci-oddane-w-rece-pedofilow-dziennikarze-spiegla.html