Porozmawiajmy o cudzołożnikach

  Gdyby mi ktoś powiedział przed pięciu laty, że dojdzie do poważnego kryzysu w Kościele Katolickim za sprawą cudzołożników, po prostu bym nie uwierzył, co ma ścisły związek z tym, że właściwie w nic nie wierzę. Taki paradoks, bo w nieomylność Kościoła też nie wierzę, choć wydawało mi się, że mało co, lub kto, jest w stanie wzruszyć tę „Skałę”. Ale pojawił się taki papież Franciszek i trochę namieszał. Nawet nie tylko trochę...

  Jednak od razu zaznaczę, ja mu sprzyjam, choć sprawy sacrum, te rozumiane w sensie stricte, ani specjalnie mnie dotyczą, ani tym bardziej obchodzą. Niemniej problem niesakramentalnych małżeństw po rozwodzie ma charakter i wymiar społeczno-moralny, więc jakby trudno go nie zauważyć. Wyjaśnię też, że osobiście dziwię się takim parom porozwodowym, którym marzy się dziś Komunia Święta. Od kogoś, kto zawiera drugi, już niesakramentalny związek małżeński, wypadłoby oczekiwać więcej świadomości konsekwencji takiego kroku, więcej nawet niż od nowożeńców po raz pierwszy wstępujących w związek małżeński.  Jeśli robisz coś, co jest sprzeczne z nakazami religii, z tymi nakazami wypadłoby się zgodzić. Sprawa ma jednak drugi odcień. Rosnącego trendu rozwodów nie sposób powstrzymać, tak jak chęci znalezienia nowego partnera. Za to ostracyzm społeczny już nie grozi, nawet na zapadłej wsi. Ludzie traktują to już jako normalność, czemu akurat się nie dziwię. Problem ma Kościół, bo maleje mu liczba gorliwych i świadomie wiernych. Gdyby nie chrzty niemowląt, sytuacja mogłaby wyglądać wręcz tragicznie. Nie pomagają napomnienia, nie pomagają nauki przedślubne – ludziska się rozwodzą i zazwyczaj zakładają nowe rodziny. Jeden z grzechów głównych ma się dobrze i nic nie zapowiada, aby to się miało zmienić. I bądźmy szczerzy, trwanie w kategorycznym zakazie udzielania im Komunii Św. też tego nie zmieni. Teoretycznie nawet prawny zakaz zawierania kolejnych małżeństw, a nawet zakaz rozwodów, nie wchodzi w rachubę. Chyba że wprowadzi się radykalny szariat, choć pewnie wtedy gwałtownie zaludni się dżungla amazońska, a może i Antarktyda, gdzie Kościół nie sięga.

  Zajmijmy się tytułowym tematem. Cóż, nie ulega wątpliwości, że cudzołóstwo w myśl doktryny katolickiej to grzech główny. Nie mam zamiaru tego podważać. Ale do tej samej kategorii zalicza się jeszcze sześć (w różnych wersjach więcej) innych. To – pycha; chciwość; zazdrość; nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu; gniew i lenistwo, no i oczywiście nieczystość z tym nieszczęsnym cudzołożeniem. A teraz pytanko: czy któryś z tych grzechów, oprócz cudzołóstwa rozwodników, wyklucza z przyjmowania Komunii Świętej? Często słyszę, że te inne podobno nie znamionują sytuacji trwania w grzechu (recydywy). Śmiechu warte. Taki łakomczuch idzie do spowiedzi, przyrzeka, że już nigdy więcej, a na obiad zeżre pół kurczaka na jedno posiedzenie (albo i cały), oczywiście z kluseczkami, sałatką jarzynową i popije sporą ilością piwa. Nic to, znów pójdzie do spowiedzi, złoży przyrzeczenie poprawy i wszystko w należytym porządeczku. Albo taki alkoholik. Może i do spowiedzi pójdzie trzeźwy, może z mocnym postanowieniem abstynencji, ale niech tylko w drodze z kościoła do domu trafi na knajpę... Nic to, za miesiąc jeszcze raz mocno sobie postanowi, że alkoholu nie tknie, przynajmniej na czas od rana do końca mszy św. A taka zazdrośnica? Przy konfesjonale bije się w pierś, że już nigdy nikomu nic zazdrościć nie będzie, ale niech no tylko zobaczy, że Kowalski z Kowalską po mszy wsiadają do nowej bryki... zaraz rumieńców dostaje i to wcale nie dlatego, że powiało mroźnym wiatrem. A taki leniuch? Założę się, że po mszy i Komunii Św., po sutym obiedzie położy się na wersalce i bezmyślnie będzie się gapił w telewizor, choć żona musi sama zmywać stertę brudnych naczyń. Napiszę tak: grzesznymi recydywistami przestają być na pewno tylko mordercy z dożywotnim wyrokiem, bez prawa do ubiegania się o wcześniejsze warunkowe zwolnienie! Gorzej, bo oni wszyscy mogą dostać pozwolenie na przystąpienie do Komunii Świętej, łącznie z mordercami, wszyscy oprócz rozwodników w nowych niesakramentalnych związkach małżeńskich.

  Trudno o bardziej dziwną sytuację? Oczywiście, że nie, bywa jeszcze dziwniej. Niech taki małżonek lub małżonka zrobią sobie przysłowiowy skok w bok. Pójdzie taki/taka do spowiedzi i..., rozgrzeszenie dostanie, choć pewnie pokuta będzie większa niż za lenistwo. Dostanie nawet jeśli mu/jej te zdrady wejdą w nawyk. Jeszcze ciekawiej jest, gdy taki po rozwodzie pójdzie do sąsiadki i tam powiesi przysłowiowy kapelusz na wieszaku. Dopóki nie wpadnie na głupi pomysł, aby zawrzeć z nią cywilny ślub, zawsze może iść do spowiedzi z mocnym postanowieniem, że się tego samego dnia wyprowadzi. Ale wystarczy, że ta sąsiadka podczas pakowania będzie paradować w seksownej bieliźnie, założę się, że odłoży sprawę do następnego razu. No chyba, że się zaprze..., bo na innym piętrze mieszka jeszcze atrakcyjniejsza sąsiadka, ale to już jakiś sukces. Bywają jeszcze inne grzechy nieczystości – masturbacja, pedofilia, sodomia, czy pomniejsze(?) – ale spokojnie, za te też można dostać rozgrzeszenie. Najwyżej, co niektóry ksiądz w konfesjonale lekko się spoci. Natomiast taki, który weźmie z inną ślub, dodajmy – ślub przez Kościół nieuznawany – ma przerąbane. Nikogo nie obchodzi dlaczego się rozwiódł i dlaczego wziął kolejny ślub, a zapewniam, że przyczyny takiego postępowania mogą być uzasadnione tragicznymi przeżyciami, i tak jest skazany przez Kościół, nawet jako ogół wiernych, na potępienie za życia. I ta Instytucja, i ci wierni, wiedzą lepiej niż Bóg, za sprawą jednego wersu z Ewangelii (który może być starożytnym fake news’em, bo Prawo mojżeszowe jednak na rozwody w pewnych okolicznościach pozwalało), jak natychmiast ukarać wybraną grupę cudzołożników. Wiedzą i Go wyręczają.

  Już na poważniej. Papież wbrew pozorom nie idzie na łatwiznę, powszechnej Komunii Świętej nie będzie dla wszystkich porozwodowych małżeństw. Każda sprawa ma być rozpatrywana indywidualnie przez spowiednika i nie sądzę, aby to była zwykła formalność. Może będzie wymagane przyrzeczenie zaprzestanie współżycia seksualnego, tak jak dziś już nie odmawia się sakramentów tym osobom homoseksualnym, które nie oddają się „igraszkom cielesnym”, w tym nawet księżom, których podobno wcale nie mało.
Ja już to pisałem – strasznie się ten Kościół zakręcił tą seksualnością w związkach porozwodowych.

  Na koniec tej obszernej notki krótki horror ku przestrodze:
„(...) Widziałam w czyśćcu także dusze, które zerwały Sakrament Małżeństwa. Dusze te związane są jakby ognistymi łańcuchami… chcą oderwać się od siebie, aby być swobodne, ale to jest niemożliwe. Im więcej chcą się oderwać tym bardziej cierpią… bo się szarpią… Cierpienie – to jest okropne! Gdzie jedna dusza się ruszy tam druga iść musi za nią.

(...) Widziałam inne osoby, które zerwały Sakrament Małżeństwa żyjąc w. rozpuście, popełniając grzech wiarołomstwa przez powtórne związki cywilne, nielegalnie żyjąc cudzołożyli ciągle popełniając grzech śmiertelny. Osoby te były w świętokradztwie. Dusze ich wtrącone były w takie otchłanie, że patrzyłam z przerażeniem i myślałam, że to dno piekła… panowały tam okropne ciemności. Pytałam, dlaczego są takie ciemności? Dlatego, że miały okazję przejrzeć, a były zaślepione bo i Kościół je nawoływał i wiedziały, że źle postępują…

(...) Najwięcej cierpiały kobiety, które przez swoją kokieterię i wyuzdanie zdradzały mężów a innych mężów odciągały od ich żon i ogniska domowego, mimo, że te rodziny żyły przedtem przez wiele lat w najlepszej zgodzie. Takie kobiety, które nazwać można diabłami a nie kobietami, które potrafiły rozbić ogniska domowe, cierpią tutaj najwięcej. Twarze ich, które były powodem do grzechu są powykrzywiane, istne karykatury! Nawet w tej chwili widzę takie dusze, są szpetne, że nie mogę rozeznać czy to szatan czy dusza, coś podobnego do szatana”.
To wizja niejakiej s. Medardy¹. Że też ja, grzesznik, takich wizji nie mam...

Przypisy:
1 - http://www.fronda.pl/a/cierpienia-rozwodnikow-i-aborcjonistow-po-smierci-wizja-s-zofii-wyskiel,107920.html