Dług (?)

  Podobno podczas spontanicznej modlitwy w obronie abp Jędraszewskiego było kilka tysięcy wiernych z... całej Polski. Jego postać ma być podobna tej, jaka prezentował ks. Jerzy Popiełuszko, zaś wierni podobno chcą dobrem zło zwyciężać. Sytuacja jest tak tragiczna, że katolicy zdecydowali się wyjść na ulice, by przypomnieć, że też są Polakami, że też chroni ich prawo. I w tym miejscu już nie potrafię powstrzymać się przed sarkazmem, bo ja mam wrażenie, że tylko ich chroni to prawo, a w każdym razie, nikogo tak bardzo jak właśnie ich.

  Nawet abp Gądecki pochwalił się erudycją: „Fala krytyki, która dotknęła metropolitę krakowskiego, arcybiskupa i profesora, a także reakcje pracodawców wobec osób wyrażających swoją dezaprobatę wobec ideologii LGBT+, świadczą o zakorzenionym w pewnych środowiskach totalitaryzmie światopoglądowym, polegającym na usuwaniu poza sferę obszaru wolności ludzi myślących inaczej”¹. I w tym miejscu znów muszę sarkastycznie zapytać: czym wobec tego były słowa abp Jędraszewskiego, jeśli nie totalitaryzmem wobec osób inaczej myślących? Nasi biskupi i ortodoksyjni świeccy po prostu odjechali jak po ziołach, albo... nadmiaru kadzidła.  Niedawno czytałem artykuł, w którym udowadniano ponad wszelką wątpliwość, że Bóg musi zsyłać na wiernych przeciwności, aby docenili Jego wielkość i miłość, a teraz oni chcą Boga poprawiać uznając, że On popełnia błąd. Nazywając krytykę totalitaryzmem, nie chcą się godzić na Wolę Bożą. Coś mi się zdaje, że żal im czasów, kiedy chrześcijan dawano lwom na pożarcie, więc sobie ów totalitaryzm wymyślili.

  Ale ja nie o tym miałem. Inny artykuł² mnie wzruszył, gdyż idealnie wpisuje się w tę narrację biskupów. Właściwie nie lubię się naigrywać z dogmatów wiary, ale tu już nie potrafię się oprzeć pokusie (to sprawka diabła), tym bardziej, że to nie tyle dogmat, co fantazje czarownika z krainy Oz: „Prawda (święta) jest następująca: Jesteśmy dłużnikami Boga, bankrutami. Posłuchaliśmy głosu węża”. Nie będę streszczał, dość, że autor uznał się za świętego, a raczej bardziej porównał się do boga, gdyż zapłacił dług w sklepie pewnej wielodzietnej rodzinie (uchodźczej). To dziwne porównanie odnosi się do ukrzyżowania Jezusa, który też odkupił (wykupił) nasze grzechy u Boga Ojca. To tak, jak nasz ukochany abp Jędraszewski, który narażając się na słowa męczeńskiej krytyki, odkupił winy wiernych za nienawiść do ludzi inaczej myślących. Trzeba przyznać, że uregulowanie długów innych to dość powszechna postawa wiernych. Sprawia, że czują się święci za życia. A to, że takie działanie nic nie znaczy dowodzi skutek takich programów jak 500 plus, emerytura plus, czy szturmów modlitewnych – czyli żaden.

  Jezus umarł za nasze grzechy i nic, ludzkość jak grzeszyła, tak grzeszy nadal, przy czym ci, którzy w tę tezę wierzą, grzeszą jakby podwójnie. Ów autor, który zapłacił dług w sklepie, nie przyczynił się wcale do tego, że ta wielodzietna rodzina nie musi zaciągać nowych. Modlitwa za abp Jędraszewskiego nie wyeliminuje nienawiści do LGBT, wręcz ją pogłębia i szerzy się już niczym prawdziwa zaraza (nie mylić z tęczową).

A propos tęczowej zarazy pozwolę sobie na jeszcze jeden znamienny fotomonatarz, który obrazuje, jak abp Jędraszewski spłaca dług wobec środowisk LGBT:

                                                                                   foto facebook

Przypisy:
1 - https://www.deon.pl/religia/kosciol-i-swiat/z-zycia-kosciola/art,39321,krakow-spontaniczna-modlitwa-w-intencji-abp-jedraszewskiego.html
2 - https://www.deon.pl/religia/kosciol-i-swiat/komentarze/art,3686,najwiekszy-dlug-jaki-do-splacenia-mial-kazdy-z-nas.html