Miłość nie istnieje

  Już po walentynkach, więc teza postawiona w tytule nie powinna wywoływać specjalnych emocji, choć nie ukrywam, że ma jakiś związek z tym niezbyt chrześcijańskim świętem. Już wyjaśniam. Oto w to święto ukazał się artykuł autorstwa ks. Marka Dziewieckiego zatytułowanego „6 mitów na temat miłości”*, który został opublikowany na portalu Fronda.pl. Odniosę się do niego przede wszystkim dlatego, że nie rozumiem dlaczego ktoś, kto z racji pełnionej funkcji, nie może mieć zielonego pojęcia, czym jest miłość dla dwojga kochających się osób, z takim uporem stara się z tym uczuciem rozprawić, je zdewaluować? Do jakich wypaczeń to może doprowadzić, posłużę się słowami samego arcybiskupa Jędraszewskiego, które odtwarzam z pamięci: „Kościół jest tolerancyjny. Pochwala miłość, nawet miłość homoseksualistów, jeśli nie jest skierowana do osobnika tej samej płci” (sic!) To pozostawię bez komentarza.

  Wróćmy do artykułu ks. Dziewieckiego, ściślej do owych sześciu mitów o miłości.
   Mit pierwszy: miłość to współżycie seksualne. Autor nie pozostawia na tym micie suchej nitki. To wydaje się nawet zrozumiałe, bo Kościół nigdy nie pochwalał tej formy współżycia i, co najwyżej, uzasadniał ją prokreacją, tak miłą Bogu. Księżom, jako dobrym pasterzom (nie mylić z hodowcą), też. Tak więc seks, jeśli nie służy tej prokreacji, nie ma żadnego związku z miłością. Każdy kto sądzi inaczej, jest w wielkim błędzie.
   Mit drugi: miłość to uczucie i zakochanie. Tego już kompletnie nie rozumiem, bo mnie się wydawało całe, niekrótkie życie, że miłość jest uczuciem, w dodatku pięknym. Ks. Dziewicki wyprowadza mnie z błędu. „Gdyby miłość była uczuciem, nie można by jej ślubować, gdyż uczucia są zmienne.” (sic!) Swoim zwyczajem, konia z rzędem temu, kto mi te słowa potrafi wytłumaczyć i uzasadnić. Ks. Dziewiecki próbuje, bo uczuciem może być też nasz stosunek do zwierząt. Tak więc, drogi Czytelniku, jeśli żywisz jakiekolwiek uczucia do drugiej osoby, bliżej Ci do zoofila, niż by Ci się mogło wydawać.
   Mit trzeci: miłość to tolerancja. Według ks. Dziewieckiego nic bardziej mylnego. Tolerancja nie tylko nie służy miłości, ale jej szkodzi. Bo tolerancja kojarzy mu się z Owsiakiem, czyli: „Róbta, co chceta”. Tak więc, człowieku zakochany, jeśli tylko zauważysz u partnera/-ki coś, czego nie tolerujesz, powinieneś to tępić w zarodku. Zdecydowanie i bez litości.
   Mit czwarty: miłość to akceptacja. Według ks. Dziewięckiego akceptacja to nic innego jak przejaw skrajnej nienawiści do ludzi (sic!). Nie mam więcej koni z rzędem, więc postawię dom, kto mi tę tezę księdza wytłumaczy i uzasadni. Owszem, ksiądz próbuje, bo przecież nie sposób akceptować złodzieja czy gwałciciela, narzuca się jednak pytanie: czy naprawdę wszyscy kochamy się w złodziejach i gwałcicielach? I jeszcze inaczej; akceptować można tylko Boga, bo człowiek z natury bywa ułomny (sic!)  Obalając ten mit, ks. Dziewiecki obala jakiekolwiek wyobrażenie o miłości człowieka do człowieka. Taka miłość jest w ogóle niemożliwa.
   Mit piąty: miłość to „wolne związki”. Nasz bohater uznaje, że taki związek to naiwna, nieodpowiedzialna, rozrywkowa (sic!) i przewrotna forma relacji kobiety i mężczyzny. Mnie to specjalnie już nie dziwi, bo w myśl dogmatów chrześcijaństwa, wolny związek to złamanie szóstego przykazania. Nie będę polemizował.
   Mit szósty: miłość to naiwność. Przyznam, że nie bardzo wiem, skąd ks. Dziewiecki wziął ten mit. Wprawdzie przyjęło się uważać, że miłość bywa naiwna, ale życie tę naiwną postawę szybko koryguje. Mnie tu się coś dziwnie kojarzy. Ksiądz potrzebował sześciu mitów, bo szóstka kojarzy się z diabłem, więc ten szósty mit wymyślił na siłę.

  Jest też zakończenie z wnioskami. Tu posłużę się cytatami. „W tej sytuacji tym ważniejsze jest precyzyjne rozumienie miłości, którą kocha nas Bóg i której On nas uczy.”, „Miłość Boża jest bezwarunkowa, wierna, nieodwołalna i ofiarna aż do krzyża (...)”, „Taką miłością potrafią kochać jedynie ci, którzy żyją w przyjaźni z Bogiem, gdyż tylko Bóg jest miłością, a przez to jest też jedynym niezawodnym nauczycielem miłości.” Przyznam, że mnie zamurowało. Sparafrazuję pewien znany początek wiersza:
„Człowieku, robaczku marny, ty marna istoto.
Postaci twojej zazdroszczą anieli!
A duszę gorszą masz, gorszą niżeli!
Przebóg, tak Cię oślepiła miłość, wewnątrz pusta!”
 

  Księże Marku Dziewiecki, z osobna możesz mieć i rację, ale chyba nie rozumiesz, co pod pojęciem miłość dla człowieka się kryje. To pojęcie jest akurat konglomeratem tych wszystkich mitów, które Ty uznajesz za złe i jeśli tego nie rozumiesz, po prostu zamilcz.

Przypisy:
* - http://www.fronda.pl/a/ks-dziewiecki-6-mitow-na-temat-milosci,65873.html