Cirlanie

  Muszę wyznać, że znów zgrzeszyłem. W telewizorni nuda, choć mam trzysta programów zagwarantowanych umową z dostarczycielem sygnału telewizyjnego. Wiadomości polityczne przeczytane. Aktualnie nie mam żadnej nowości księgarskiej więc, zajrzałem na Frondę.pl, tam zawsze coś ekstra się trafi. Nie pomyliłem się, wznowiono serię „Poradnik młodego grzesznika.”¹,
w której redakcja ma odpowiadać na pytania o różne grzechy i ich istotę. Nie jestem już wprawdzie młody, ale grzesznikiem pewnie i owszem...

  Temat na początek: „Czy każda antykoncepcja jest grzechem?”. Sam kiedyś na ten temat pisałem, więc pomyślałem, że warto sprawdzić, czy coś się w tym temacie zmieniło. Okazuje się, że nic. O. Kamil Szadkowski wyjaśnia coś bardzo oczywistego, ale gdyby ktoś miał wątpliwości zacytuję: „Celem antykoncepcji jest uniemożliwienie poczęcia poprzez stosowanie odpowiednich do tego metod i środków.” Proszę zapamiętać ten fragment „odpowiednich do tego metod”, do tego chciałbym jeszcze powrócić. Najpierw jednak dość specyficzna „diagnoza”: „Współcześnie mówi się o wyzwoleniu kobiety i o tym, że ma prawo do „swojego brzucha” a tak naprawdę staje się „narzędziem” zaspokajania popędu mężczyzny [wszystkie podkreślenia moje].” Tu już ogarnęło mnie zdumienie, choć lekko pomieszane z rozbawieniem. Nie żebym się chwalił, ale w swoim długim już przecież życiu, poznałem sporą ilość kobiet. Poznałem i współżyłem. I przyznam, że tak naprawdę to nie wiem kto czyim był „narzędziem” zaspokojenia popędu, ba! zdarzyło mi się nie raz usłyszeć pretensje, że wprawdzie w te klocki jestem dobry, ale z moją kondycją to już tak różowo nie wygląda. Ściślej, one chciały więcej...

  Dowiadujemy się również, że antykoncepcja „zaciemnia nasze pole widzenia. Człowiek w grzechu widzi tylko swoje „ja”. Każda próba oderwania go od kontemplacji tego obrazu prowadzi do frustracji, buntu, gniewu i agresji.” Tu musiałem chwilę odsapnąć. Nie wiem jak kto, ale ja w takich przypadkach mam oczy (i uszy – jeśli wolno tak napisać) szeroko otwarte i kontempluję widok rozkoszy partnerki, prawie nigdy nie myśląc o sobie, tak mnie ten widok fascynuje i podnieca. Ale oddam rację o. Szadkowskiemu, wtedy na pewno nie myślę o tym, że „dziecko jest darem samego Boga”, ba! nigdy mi nawet na myśl nie przyszło kochać się tylko z zamiarem spłodzenia dziecka, choć przecież i ono się przytrafiło, ale jakoś tak „przy okazji”. Tu przyznam się do jeszcze jednego grzechu. Zdarzało się mi i mojej partnerce korzystać z różnych form antykoncepcji, i choć to nie była norma, w rozumieniu o. Szadkowskiego, i nie tylko, to grzech ewidentny. Zastanawiam się dlaczego te sporadyczne przypadki miały być przejawem sprzeciwu wobec Boga? Jak twierdzi o. Kamil, przez antykoncepcję „Człowiek czuje się już nie zarządcą dóbr podarowanych przez Boga a ich właścicielem” (sic!) Okazuje się bowiem, że „antykoncepcja jest wyrazem sprzeciwu, który tkwi korzeniami grzechu mocno w człowieku.” Można by odnieść wrażenie, że grzechem jest też rozsądek. Jeśli bowiem ktoś korzysta z antykoncepcji, to pewnie kieruje się rozsądkiem.  Z tych czy innych powodów unika sytuacji „co rok to prorok”.

  Jeszcze raz wrócę do zdania o celach antykoncepcji. Jest w nim słówko „metod”. A jedną z metod zapobiegania ciąży, propagowaną przez Kościół, jest wstrzemięźliwość w dni płodne. Dokładnie zresztą opracowaną. Zapytam więc z przekorą, o co w takim razie biega? Ta metoda służy niczemu innemu, jak zapobieganiu niechcianej ciąży, dokładnie temu samemu, co każda inna metoda i jak każda, jest albo niewygodna, albo uciążliwa, albo mało skuteczna. Kalendarzyk małżeński też się w tym nie różni. Ja jednak jeszcze nie słyszałem potępienia tej metody. Można wysnuć tylko jeden wniosek. Jest najmniej skuteczną metodą, ryzyko zajścia w ciążę największe,
i to się chwali. W omawianym artykule jest jeszcze jedno zdanie, które mnie rozbawiło: „(...) cały czas ułatwia się nam bycie wiecznymi dzieciakami poprzez budowanie atmosfery nieustannej zabawy, budowanie „własnych piaskownic” gdzie można zrealizować swoje dziecięce marzenia, na które wcześniej nie było czasu.” No tak, na seks w dzieciństwie nie tyle nie można sobie pozwolić, nazwijmy to z przyczyn edukacyjno-rozwojowych, ile po prostu nie było na niego czasu. Więc teraz hulaj dusza, piekła nie ma, edukacja antykoncepcyjna opanowana.

  Wszystko, no prawie wszystko, wyjaśnia się w ostatnim akapicie artykułu: „Na ulicy w Marsylii mija się francuskie małżeństwo prowadzące pieska i liczna rodzina muzułmańska. (...) Do kogo będzie należeć przyszłość?” Więc nie tyle o grzech antykoncepcji tu chodzi, a o strach przed islamem. O. Kamil w delikatny sposób zachęca polskie rodziny do walki z islamem poprzez cirlanie² się bez antykoncepcji. Mnie jednak spodobała się pewna konkluzja w komentarzach, w związku z tymi licznymi rodzinami muzułmańskimi. Jeśli taka muzułmanka w końcu nauczy się czytać i pisać, i zacznie na siebie zarabiać (a tego są już przykłady) na pewno nie zechce, co roku rodzić dziecka. Tylko że w zdecydowanej większości muzułmanie nie są jeszcze na tym etapie rozwoju.

Przypisy:
1 - http://www.fronda.pl/a/czy-antykoncepcja-jest-grzechem-odpowiada-o-kamil,84930.html
2 - cirlanie – określenie zaczerpnięte z komentarzy pod artykułem znaczącym tyle, co stosunek płciowy.