Seks w szponach religii

  W tym samym dniu, mój ulubiony portal Fronda.pl opublikował trzy artykuły o seksie i nie mogłem się oprzeć, aby je skomentować, choć tylko jednym felietonem. Felietonem, gdyż na poważną notkę nie zasługują. Mnie się wydawało, że nawet Kościół już się z seksem pogodził, wszak mamy XXI wiek, choć z pewnych oczywistych względów, uporządkował go na swoją modłę, z głównym zastrzeżeniem, że jest usankcjonowany tylko w uświęconych związkach małżeńskich.

  Mówiąc szczerze, mnie te dywagacje kapłanów żyjących w celibacie, czyli teoretycznie nie mający żadnego doświadczenia, na dobrą sprawę – śmieszą. To tak jakby inżynier od lotnictwa chciał przeprowadzić skomplikowaną operację na sercu. Ale w kapłańskie „kompetencje” nie będę wnikał, bo ze wspomnianych artykułów można wnioskować, że mamy do czynienia z prawdziwymi ekspertami w tej skomplikowanej materii, jaką są cielesne uwarunkowania płci obojga. Na początek ten najmniej kontrowersyjny, zatytułowany „Seks a sakrament pokuty”¹. Autor wyznaje: „Od dawna seks przestał być zamknięty jedynie w małżeńskiej sypialni. Również dużo mówi się o sprawach związanych z intymną sferą życia człowieka, choć głównie o sposobach osiągania przyjemności podczas współżycia seksualnego, poznawaniu kobiecego cyklu płodności, naturalnych metodach planowania rodziny, albo o środkach antykoncepcyjnych, dotyka się także zagadnienia inicjacji życia seksualnego przed zawarciem sakramentalnego związku a zabronionego z punktu widzenia Kościoła Katolickiego”. I tu przyznaję z ręką na sercu – kompletnie nie rozumiem wniosku: „Niestety, istnieje spora luka w zasobie wiedzy na temat uprawiania seksu i późniejszego przystępowania do sakramentu pokuty”. (sic?) Skoro seks małżeński jest usankcjonowany, ściślej, nie jest grzechem, skąd potrzeba spowiedzi? Tu z kolei biję się tą samą ręką, którą przed chwilą miałem na sercu, mocno w pierś, bo przyszedł mi na myśl bluźnierczy wniosek, że ta spowiedź ma zaspokoić ciekawość spowiednika. Myliłem się. Okazuje się, że to wierzący małżonkowie często mają z tym seksem problemy i w spowiedzi szukają wyjaśnień, co też nie brzmi dobrze. Spowiednik to raczej ani psycholog, ani tym bardziej seksuolog, bo jak wynika z podanego w artykule przykładu, mąż skarży się na oziębłość żony, której wydaje się, że ten małżeński seks jest grzechem. Inna spowiadająca się ma problemy ze stosunkiem przerywanym (a to już podobno jest grzech, bo wszelkie miłosne igraszki muszą się kończyć złożeniem nasienia w pochwie – wiem, gdzieś czytałem na katolickim portalu). Konkluzja tego artykułu zaskakuje najbardziej. Wynika z niej bowiem, że jeśli czujemy strach przed spowiednikiem, spowiadając się z seksu (?) „to dla nas sygnał, że nosimy w duszy zniekształcony obraz Boga”(sic!).

  Drugi artykuł ma zachęcający tytuł „Seks – ależ tak – to dar od samego Boga”². Gdybym był wierzącym, w pełni z tym stwierdzeniem bym się zgodził. Zaczyna się ciekawie, gdyż autor stwierdza, że „Tłumienie seksualnych pragnień jest ciemnogrodem”. Ale tu muszę dodać, że w tym stwierdzeniu jest odrobina zakamuflowanej ironii, co wyjaśnia się w dalszej części tekstu, gdyż autor przyznaje, że te seksualne pragnienia i tak trzeba tłumić, choć oczywiście bez przesady. Dowiadujemy się wręcz odkrywczej tezy, że „Prawda jest jednak taka, że chrześcijaństwo jest bodajże jedyną religią, która w pełni akceptuje cielesność mówiąc, że materia jest dobra, że sam Bóg przyjął kiedyś ciało (...)”. To chyba bluźnierstwo, bo religia katolicka stanowczo zaprzecza temu, że Jezus z cielesności, w wiadomym celu, korzystał. I dalej: „Chrześcijaństwo wyniosło małżeństwo wyżej niż jakakolwiek inna religia, a najwspanialsza poezja miłosna została stworzona nieomal w całości przez chrześcijan. Jeśli ktoś twierdzi, że seks jest sam w sobie zły to chrześcijaństwo natychmiast temu zaprzeczy. Seks jest dobrym darem od Boga”. Z tym zaprzeczaniem wyjaśni się w następnym akapicie (będzie tam zaprzeczenie tego zaprzeczenia). Nie wiem, nie będę się autorytatywnie wypowiadał, mam pewnie inne wyobrażenie o dobrej poezji i o tym, która religia lepiej traktuje małżeństwo. Poezja chrześcijańska i miłość (cielesna)? Widać autor nigdy nie poznał poezji sufickiej (tak, tak – islamskiej), perskiej, buddyjskiej czy starożytnych religii. Poleciłbym autorowi książkę „Alchemia miłości. Wybór myśli sufickich” autorstwa Dawida Fidelera. I smutna refleksja, bo ja nie znam religii bardziej potępiającej radość z życia, wszystkiego, co przyjemne i twórcze niż chrześcijaństwo, które przez wieki nauczało, że seks i cielesność są ledwie tolerowane przez Boga ze względu na prokreację.

  Właściwie niewiele się zmieniło w tym względzie, można by wnioskować, że nic, co wynika z trzeciego artykułu „Seks nie jest darem bożym, a konsekwencją natury”³. Artykuł jest właściwie polemiką z papieską Amoris laetitia, szczególnie w zakresie nadaniu miłości (również cielesnej) właściwego wymiaru. Autor, nieznany nawet z nicka, przywołuje słowa św. Pawła, który wszelką cielesność uznaje za zło konieczne. O  żadnym kompromisie w tej materii nie może być mowy, bowiem św. Paweł „(...) pisze o wyższości dziewictwa i celibatu nad małżeństwem, stwierdzając równocześnie, że nie każdy może w tym wytrwać i dlatego z wyrozumiałości [podkreślenie moje] zezwala na małżeństwo i seks w małżeństwie”. I powołuje się na konkretne teksty z Pierwszego Listu do Koryntian: „Tym zaś, którzy nie wstąpili w związki małżeńskie, oraz tym, którzy już owdowieli, mówię: dobrze będzie, jeśli pozostaną jak i ja. Lecz jeśli nie potrafiliby zapanować nad sobą, niech wstępują w związki małżeńskie! Lepiej jest bowiem żyć w małżeństwie, niż płonąć”. [1Kor 7, 8-9]⁴ Z tego fragmentu ma wynikać, że „zezwolenie na uprawianie seksu w małżeństwie pochodzi z wyrozumiałości Apostoła wobec siły popędu seksualnego, a nie z nakazu religii (...) Zatem seks w małżeństwie uprawiać można, ale nie trzeba i na pewno nie na okrągło i nie w celach uświęcenia siebie, współmałżonka lub wzajemnego, gdyż to właśnie poprzez wyuzdanie (akrasía), obecne także w niejednym małżeństwie, kusi szatan”. Powinniśmy dziękować św. Pawłowi, że był łaskaw zezwolić nam na seks, choć tylko małżeński i choć tylko w bardzo ograniczonym zakresie, bo gdyby tak uparł się przy tym celibacie..., chrześcijaństwa dziś by nie było.

  Mnie już nie dziwi, że w natłoku takich informacji, a raczej dezinformacji, można się kompletnie pogubić w sprawach seksu.

Przypisy:
1 - http://www.fronda.pl/a/seks-a-sakrament-pokuty,86427.html
2 - http://www.fronda.pl/a/seks-alez-tak-to-dar-od-samego-boga,86421.html
3 - http://www.fronda.pl/a/seks-nie-jest-darem-bozym-a-konsekwencja-natury,86423.html
4 - za Biblią Tysiąclecia http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=292