Znów ten straszny seks

  Właściwie mam zamiar pisać o indoktrynacji jako pojęciu pejoratywnym. Jest jednak pewien problem, którego nie potrafię przeskoczyć. Rzecz dotyczy indoktrynacji w Niemczech i w Polsce, przy czy w pierwszym przypadku, przyznaję się bez bicia, nie jestem dokładnie obeznany, gdyż nie mam z nią bezpośredniego kontaktu i mogę się opierać li tylko na tym, co znajduję w sieci. I tu jest przysłowiowy pies pogrzebany. Z czterdziestu pierwszych znalezionych linków, ledwie jeden wydaje się być w miarę obiektywny i nie pochodzi z chrześcijańskiego portalu lub przeciwników genderyzmu.

  Wszystko zaczęło się od lektury artykułu na portalu pch24.pl pt. „Forsowanie gender w szkołach łamie Konstytucję”¹. Zdrętwiałem, ale spokojnie chodzi o Niemcy i niemiecką konstytucję, choć i tak mnie dziwi, z pewnych względów, to polskie zainteresowanie. Posłużę się znamiennym cytatem: „(...) założono, że uczniowie muszą akceptować różnorodność seksualną; co więcej już sześcioletnie dzieci mają uczyć się o jednopłciowych związkach partnerskich. Rodzice nie mają na to żadnego wpływu”². Przyznam, że ten fragment jest kuriozalny nie tyle w samej treści ile w swej wymowie, z której ma wynikać, jak straszna jest wiedza o tym, że w świecie istnieją pary jednopłciowe. Stąd już bowiem prosty i jedynie słuszny wniosek, że ta wiedza jest zarazem zachętą do takich związków. Można na tej podstawie wysnuć inny wniosek – nie należy dzieci ostrzegać przed nieznajomymi, którzy mogą się okazać pedofilami. Skoro bowiem nie będą znać tematu – pedofilii nie będzie!

  Sprawa ma jeszcze jeden aspekt: „(...) problemy z edukacją seksualną rozpoczęły się w Niemczech już dawno. W latach ‘90 coraz powszechniej uczono dzieci o życiu intymnym, nie zważając wcale na ich wiek. Szeroko zapoznawano też uczniów z metodami antykoncepcji. Ścierały się ze sobą dwie koncepcje. Rodzice uważali – co jest też stanowiskiem Kościoła katolickiego – że to ich zadaniem jest wyjaśnienie tych spraw dzieciom; zwolennicy edukacji seksualnej sądzili, że rodzice tego zadania jednak wcale nie wypełniają”³. I tu ja się założę, że ta druga grupa rodziców ma rację. Rodzice rozmawiają z dziećmi, jeśli w ogóle rozmawiają, wtedy gdy dziecko samo tego zażąda, ale jest niemal pewne, że wcześniej zetknęło się z tą wiedzą z innych, niekoniecznie „uczciwych” źródeł. I narzuca się pytanie, czy o antykoncepcji powinno się wiedzieć przed rozpoczęciem życia płciowego, czy też po, kiedy zazwyczaj jest za późno. Innymi słowy, zajdź córeczko w ciążę, a ja ci powiem, jak miałaś się przed nią zabezpieczyć lub, skosztuj synu seksu, a ja ci powiem, co w nim jest złego. Problem w tym, że w naszej świadomości wciąż antykoncepcja jest grzechem. Koło się zamyka. Bóg dał –dziadkowie wychowają. Konsekwencje są jednak daleko bardziej szkodliwe. Przypadkowa ciąża zazwyczaj skutkuje, niejednokrotnie wręcz przymusowym małżeństwem ludzi, którzy mało, że nie są pewni czy się kochają, to jeszcze w ogóle do małżeństwa nie są przygotowani mentalnie.  Nic to, będzie przynajmniej kolejny powód do narzekań z powodu nadmiernej ilości rozwodów.

  W moim odczuciu przyczyny larum nad edukacją seksualną w Niemczech i po części związany z nią sprzeciw wobec gender wiąże się z nieszczęsnym podręcznikiem „Skąd się wziąłeś?” wydanym po raz pierwszy w 1991 roku. Podręcznik ze wszech miar zły i słusznie usunięty. Ba! jestem przekonany, że większość podręczników o edukacji seksualnej nie jest doskonała, bo też tematyka nie jest łatwa i trzeba lat, aby wypracować właściwe metody edukacyjne. Ale jeśli nie będzie się robić nic, pozostaniemy w tym temacie na „etapie dinozaurów”. Będziemy oszukiwać dzieci, że rodzą się w przysłowiowej kapuście, że nasze ciała i wszystko, co z nim związane jest grzechem ciężkim. Wszelkie próby nadania tym sprawom normalności budzą i jeszcze przez długi czas będą budzić, wciąż wiele kontrowersji. I w tym miejscu rodzi się we mnie przekora. Oburza nas owa indoktrynacja seksualna w Niemczech, natomiast nie mamy nic przeciw innej, tu w Polsce.

  Na długo przed tym niż poznajemy literki i potrafimy je składać w słowa, później w zdania, wpaja się nam, i to całkiem skutecznie, historię o istnieniu bozi, który nas bardzo kocha choć jednocześnie często karze za życia, a już najpewniej po życiu. Jakby na to nie patrzeć, czyściec też jest karą, a ponieważ wszyscy jesteśmy grzeszni, zdecydowana większość (wierzących), za karę, tam się znajdzie. Ta indoktrynacja jest na tyle skuteczna, że nawet w dorosłym życiu nie potrafimy od niej uciec, do tego stopnia, że rzeczy nielogiczne jesteśmy w stanie logicznie wytłumaczyć. Na jednym z blogów, przez grzeczność nie wskażę w którym, jak można mniemać – nauczycielki(!), tłumaczy się „konieczność” zbiorowej odpowiedzialności (dotykającej również niewinne niczemu dzieci), która skutkowała potopem. Według niej potop nie był tyle karą, ile rozwinięciem przed ludźmi (raczej żałosnej garstki, która po potopie pozostała) drogi do utraconego raju (sic!). Dobry Bóg nie mógłby przecież być aż tak okrutny(?) Przez wieki, ta właśnie indoktrynacja uczyniła z naszej seksualności grzeszność i choć teraz próbuje sprawy lekko „odkręcić”, wciąż więcej w niej grzechu niż świadomej naturalności. Większość moich rodaków nie ma nic przeciw tej indoktrynacji, ba!, wyraża swoje oburzenie, gdy ktoś próbuje na nią zwrócić uwagę. A śmiem twierdzić, że właśnie ta, czyni w naszych mózgownicach jeszcze większe spustoszenie  niż indoktrynacja edukacji seksualnej i gender razem wzięte w... Niemczech.

  Nie, nie mam nic przeciw religii przynajmniej od momentu, gdy świadomie się na nią godzimy. Jednak w szkołach powinny być raczej religioznawstwo i etyka, mogące być pomocne w wyborze religii. Tak samo jak nie mam nic przeciw traktowaniu seksu jako naturalną, świadomą potrzebę nie tylko rodzaju ludzkiego. Ale, aby ta wiedza była świadoma, też trzeba ją nabyć. Że trafiają się skrajności? Cóż, religia też nie jest wolna od fanatyków, zdecydowanie bardziej groźnych niż osławione i przereklamowane gender.

Przypisy:
1 - http://www.m.pch24.pl/forsowanie-gender-w-szkolach-lamie-konstytucje--rodzice-musza-wziac-sprawy-w-swoje-rece,49530,i.html
2 – ibidem
3 – ibidem