Obrona konieczna

  Sławomir Zatwardnicki to stosunkowo młody teolog (ur. 1975), absolwent wydziału teologii na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, członek Towarzystwa Teologów Dogmatyków, Stowarzyszenia Dogmatyków Fundamentalnych w Polsce, członek zarządu Fundacji „Opoka”, przede wszystkim zaś publicysta i autor kilkunastu książek wydanych przez Wydawnictwo Fronda i „M”. Chciałem sobie przybliżyć jego życiorys, niestety, moja ulubiona Wikipedia zupełnie go ignoruje, co mógłbym uważać za zaniedbanie. 

  Mam za sobą lekturę dwóch jego książek, „Katolicki pomocnik towarzyski – czyli jak pojedynkować się z ateistą” i „Ateizm urojony” oraz kilkanaście artykułów, opublikowanych na portalu Fronda.pl. Jak wynika z przedstawionych tytułów, jest zagorzałym przeciwnikiem ateizmu. Niemal podobnie, tak jak ja jestem w opozycji do wiary, z tą małą różnicą, że mnie sama wiara, o ile nie kryje się pod fasadą hipokryzji, nie przeszkadza. Zatwardnicki dostaje białej gorączki na samo słowo ateizm. W drugiej z wymienionych przeze mnie książek próbuje polemizować z książka Dawkinsa „Bóg urojony”.  Utkwił mi w pamięci dość znamienny fragment, który charakteryzuje jego postawę: „(...) chrześcijanie zawsze będą się narzucać innym, problem pojawia się, gdy to ateiści zaczynają się narzucać wierzącym i wśród nich prowadzić swoje bezbożne krucjaty. To co proponuje „nowy ateizm” jest barbarzyństwem, przed którym nie tylko wolno, ale nawet trzeba stosować obronę konieczną”¹. Tu przypomnę znaczenie zwrotu „obrona konieczna” – okoliczność wyłączająca bezprawność czynu zabronionego. Na wszelki wypadek, aby nie być posądzonym o nadinterpretację, nie będę zgadywał, co Zatwardnicki miał na myśli używając tego zwrotu.

  Wspominam o tym w kontekście świeżego artykułu tego autora „Od Boga Stwórcy do bożka ewolucji”². Tych, którzy boją się moich prób udowodnienia wyższości ateizmu nad kreacjonizmem, uspokoję. Nie będę tym razem wyłuszczał w czym Zatwardnicki jest śmieszny. On ośmiesza się sam. Kilka próbek:
- „Bóg jeden wie, może teorie naukowe spełniające rolę światopoglądów wyzioną kiedyś swojego antychrześcijańskiego ducha? Wielkołapie dinozaury pozdychały, a proste pantofelki wciąż poruszają się mrugając znacząco swoimi rzęskami”;
- „ (...) baśń zamienia się w dramat, kiedy chrześcijańskie rozróżnienie między Stwórcą a stworzeniem zostaje zrozumiane „antychrześcijańsko”, jako rozdzielenie. Bóg wydaje się być dobrze chroniony przed „zeświecczeniem”, ale jest to już tylko deistyczny bożek, który nie stwarza, lecz świat raz puszczony przez siebie w ruch pozostawia”;
- „(...) tak zwani „nowi ateiści”, dla których ewolucja stała się z teorii naukowej niekwestionowanym dogmatem, za pomocą którego „rozprawiają” się nawet z pytaniem o istnienie Boga”;
- „(...) wielu zwolenników ewolucji chwyta się jej, byle nie poddać się słodkiemu brzemieniu prawdy o stworzeniu. Jednak odpowiedź na pytanie, czy nauka w ogóle może rościć sobie prawo do udzielania odpowiedzi w kwestii początków świata czy pochodzenia człowieka, nie zależy od badań naukowych, tylko od przyjętych uprzednio założeń religijnych bądź filozoficznych”;
- „Wiara w Boga nie pozwala na dokonanie takiej „inwolucji rozumu”, na jaką godzą się nowi ateiści”.

  Z trudem powstrzymuję się od odniesienia do poszczególnych „światłych” myśli Zatwardnickiego, a zapewniam, że jest ich więcej, wcale niemniejszego kalibru. Pozwolę sobie na bardzo ogólną dygresję. Bywają ludzie, do których pewne argumenty nie przemawiają i nie ma się czemu dziwić. Gorzej, gdy nie trafia do nich nic, nawet sprawdzone dowody, za to oddani są bez reszty hipotezom ludzi pierwotnych, dla których nawet piorun był przejawem gniewu bogów. Wyjaśnię po raz wtóry, nie mam nic przeciwko temu, że ktoś w Boga wierzy, ma do tego pełne prawo. Problem zaczyna się wtedy, gdy ten wierzący odbiera innym prawo do niewiary, gdy z tej niewiary już nie tylko szydzi, ale jest gotów na działania w rodzaju „obrony koniecznej”.

Przypisy:
1 -„Ateizm urojony”, Sławomir Zatwardnicki, Wydawnictwo  M. Kraków  2013 rok, str. 124;
2 - http://www.fronda.pl/a/slawomir-zatwardnicki-od-boga-stworcy-do-bozka-ewolucji,108929.html