Sklep vis a vis kościoła

  No to nam się porobiło! Mimo apeli części hierarchów o rozsądek, ortodoksja katolicka nie może przeboleć obostrzeń, które dotknęły wiernych w związku z pandemią. I ta grupa ortodoksów wcale nie jest mała, o czym świadczy propozycja poluzowania zakazów na czas Świąt Wielkanocnych. Rząd nie może sobie pozwolić na utratę tego elektoratu.

  Jednak nie o politycznych aspektach tego stanu rzeczy chcę pisać. Na portalu Pawła Lisickiego opublikowano list pewnego wiernego, który pozwolę sobie zacytować we fragmentach: „Nigdy bym nie pomyślał, że usłyszę, iż jestem skończonym egoistą, który ma się za lepszego, mądrzejszego od księży biskupów (...). Do tego jestem egoistą, bezmyślnie narażającym bliskich, w tym dzieci, przyjmując Hostię od faceta, który nie wiadomo kogo i czego dotykał rękami. Gdy próbowałem wyjaśnić, dlaczego tak ważne jest dla mnie przyjmowanie Komunii św. i dlaczego nie wyobrażam sobie jej na rękę, usłyszałem, że to jakieś religijno-fundamentalistyczne fanaberie. Dowiedziałem się też, że – niestety – przystępowanie do Komunii, a nawet bezpośredni udział w Eucharystii nie jest dla moich bliskich niczym szczególnie ważnym. Do tego powiedziano mi, że skoro bliscy są dla mnie mniej ważni niż jakieś niezrozumiałe „widzi mi się”, to mogę się wynosić. A jeśli przyjmę Komunię do ust lub będę miał taki zamiar, to najbliżsi natychmiast się wyprowadzają, żeby nie mieszkać z kimś tak nieodpowiedzialnym i żeby móc się przede mną chronić”. 

  Teraz nie jestem pewien, czy powinienem współczuć autorowi tego listu? Ma straszliwy dylemat: strawa duchowa, czy zdrowie, a może i życie najbliższych. Pomijając wiarę, której w sobie nie mam, pomijając ów egoizm, który dla odmiany mam w nadmiarze, pozwolę sobie na opinię, że facet odleciał niczym na haju. Jeśli nawet dla niego udział w Eucharystii jest tak ważny, to na dobrą sprawę nie ma problemu. Niech stanie w kolejce przed kościołem i doczeka się momentu, kiedy przyjdzie czas na jego piątkę. Pozostaje kwestia Komunii świętej. Jeśli wręcz hamletowskie pytanie: na rękę czy do ust, jest dla niego sprawą życia i śmierci, to śmiem twierdzić, że po prostu ześwirował, pomijając fakt, że każdy z tych sposobów jest równie niebezpieczny. Warunkiem zbawienie według doktryny katolickiej nie jest Komunia święta, a wiara w Boga (patrz: Dekalog). To samo mówi Jezus: „to czyńcie na moją pamiątkę”. Na pamiątkę, a nie dla zbawienia.

  Paweł Lisicki stwierdził, że „ludziom wierzącym odbiera się prawo do udziału w praktykach religijnych, ponieważ jedynym kryterium, doprowadzonym do szaleństwa, jest pełne i absolutne bezpieczeństwo naszego doczesnego funkcjonowania”. Tymczasem, jeśli ktoś tu oszalał, to na pewno Lisicki i jemu podobni. Obojętnie jak obrazoburczo i szyderczo to zabrzmi, można śmiało stwierdzić, że wiara tym ludziom odebrała rozum. To się niestety dość często ortodoksom i fundamentalistom, nie tylko religii katolickiej zdarza. Weźmy dla przykładu islamskich zamachowców samobójców. Właściwie ten przykład jest w pełni kompatybilny z postawą Lisickiego i jemu podobnych. Tu wprawdzie nie ma materiałów wybuchowych, ale skutki są dokładnie takie same, jeśli nie większe. Zasięg bomby jest ograniczony, zarażenie wirusem przyjmuje postać postępu geometrycznego. W tej postawie ortodoksów katolickich uwypukla się jeszcze jedno – totalna pogarda dla innych, nawet współwyznawców. Ich fałszywe, faryzeuszowskie podejście do religijności (nie mylić z wiarą) przeczy samej wierze, a najgorsze jest to, że oni nie są tego świadomi.

  Jednym z argumentów tych oszołomów jest możliwość robienia zakupów w dużych sklepach, choć i tu już mamy do czynienia wręcz z drakońskimi obostrzeniami. Przecież to kompletne pomieszanie z poplątaniem. Aby wierzyć, trzeba żyć. Aby żyć, trzeba jeść. Aby jeść, trzeba to jedzenie kupić. Bez względu na zagrożenie, jakie w tym sklepie istnieje (a istnieje), innej możliwości nie ma. Nawet zakupy on line tego zagrożenie nie eliminują. Czy ograniczenia związane z Eucharystią czymś wiernemu szkodzą? Mogą stanowić najwyżej jakiś rodzaj niedogodności, ale nic poza tym. Jeśli wpadają w panikę i rozpacz z powodu tej niegodności, i tylko niedogodności, to znaczy, że ich wiara nie jest warta funta kłaków.

  Mam dla tych ortodoksów świadomie drwiącą propozycję: weźcie pod rękę jakiegoś księdza z zapasem Komunii świętej, idźcie do szpitala zakaźnego jako wolontariusze bez kombinezonów, masek i rękawiczek (jak w czasie Eucharystii). Tam na pewno jest kaplica, gdzie będzie można odprawić Mszę świętą. Skoro życie doczesne nic dla was nie znaczy, albo jest na drugim miejscu, poddajcie się zakazowi opuszczania szpitala do czasu wygaśnięcia pandemii. Jeśli przeżyjecie to dobrze, ktoś tam w niebie zapisze wam to na plus. Jeśli nie przeżyjecie, będziecie mieli szansę być wyniesieni na ołtarze...

Przypisy:
- całość oparta na: https://www.pch24.pl/koronawirus-i-polowanie-na-czarownice,75059,i.html