Zła wiadomość

  Mit o wiecznej szczęśliwości po zmartwychwstaniu jest tak zagmatwany, że lepiej o nim nie myśleć. Można popaść w marazm i zwątpienie, jeśli się w tę szczęśliwość wieczną wierzy, a jednocześnie próbuje ją przewidzieć. To jest po prostu nie do ogarnięcia i jakiekolwiek tłumaczenie wprowadza jeszcze większy mętlik.

  Nie inaczej jest po lekturze pewnego artykułu na katolickim portalu Deon.pl zatytułowanym złowieszczo „W niebie seksu nie będzie”¹. To jest właśnie ta zła wiadomość. To oczywiście lekki sarkazm, choć na dobrą (a właściwie złą) sprawę i tak lekko chyba nie jest. Wszystko za sprawą tekstu Ewangelii św. Łukasza „Jezus im odpowiedział: «Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. Lecz ci, którzy uznani zostaną za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania.”² [Łk 20, 34-35] Do tego trzeba dodać przypowieść ze Starego Testamentu , która neguje zmartwychwstanie ze względów Prawa: „Prawo nakazywało mężczyźnie wzbudzić potomka, w sytuacji śmierci brata i bezdzietności bratowej. Było ono wyrazem ekonomicznej i społecznej troski o wdowy. Saduceusze nawiązują do Księgi Tobiasza, w której zazdrosny demon Asmodeusz zabił siedmiu mężów Sary.”³ [Tb 3, 7n]. Powstałoby zamieszanie, bo trzeba by uprawomocnić bigamię i to w wersji – jedna żona dla siedmiu mężów. Lub, dla notorycznych rozwodników, kilku mężów kilku żon jednocześnie. A tak, stając się nieśmiertelnymi po zmartwychwstaniu, nie będzie potrzeby rozmnażania się (brania ślubów), która skutkowałoby przeludnieniem ziemi, a mając na uwadze nieskończoną wieczność, również wszechświata. Jak można przeczytać w omawianym artykule, seks będzie karą dla tych, którzy uczynili sobie z niego bożka (sic!) W tym miejscu normalnie mnie zastopowało. Bo w moim odczuciu to raczej nagroda...

  Można wysnuć wniosek, że po zmartwychwstaniu czeka nas życie zakonników i sióstr zakonnych. Nawet jeśli nie masz do tego powołania. Po co mężczyznom piękne i powabne kobiety (trudno sobie wyobrazić kobietę bez potrzeby bycia piękną), a kobietom przystojni mężczyźni? Do czasu tego zmartwychwstania wszystko wydaje się w porządeczku. Wprawdzie dualizm duszy i ciała, nawet dla dzisiejszych teologów nie istnieje, ale zrozumiałym jest, że nie mając ciała, dusza nie może mieć żadnych ziemskich pragnień. Nie odczuwa głodu i żadnych innych potrzeb, w tym seksu. Co jednak się stanie, gdy ciało zostanie jej przywrócone? Pewnie grupa odpowiednio wyszkolonych aniołów, wyłączy z naszego mózgu pragnienie seksu, jako kompletnie zbytecznego. Coś, co było za życia głównym motorem naszego istnienia, koniecznością przetrwania gatunku, stanie się zbędnym, ba! wręcz niepożądanym balastem. Ale to ma swoje kapitalne i dobroczynne znaczenie, bo dla większości z nas oczywistym jest, że seks stał się przyczynkiem naszego grzechu pierworodnego. Znikną też krzywoprzysiężne słowa o dozgonnej wierności, zniknie problem rozwodów, aborcji, antykoncepcji i eutanazji – największych grzechów cywilizacji śmierci. I dobrze, bo ten seks jest nawet w jakiś sposób winien za grzechy władzy, polityki i pychy.

  A jednak, coś tu i tak nie gra. Mając materialne ciała, trzeba im dostarczyć energii by mogły istnieć. Ściślej – pożywienia. Być może staniemy się wegetarianami, aby nie zabijać zwierząt. Tu drobna dygresja – w szczęśliwym raju pozbawi się pewną, znaczną część ludzkości, zamiłowania do mięs wszelkiego rodzaju. Ale to też nie problem, skoro ci aniołowie będą mogli majstrować przy seksualności, pewnie bez problemów wyeliminują łaknienie na mięso. Będziemy się żywić owocami i zbożami. No tak, ale samej mąki jeść się nie da. Najczęściej wytwarza się z niej ciasto. A do tego potrzebne jest jajeczko. To jajeczko jest zazwyczaj efektem ptasiego seksu... Czyli nawet wśród zwierząt tego wyeliminować się nie da. Zapylanie roślin to też rodzaj seksu. Należy więc przyjąć, że wokół nas seks będzie istniał w świecie roślin, owadów i zwierząt, tylko my będziemy go pozbawieni (sic!) W tym miejscu przypomina mi się fraszka Sztaudyngera „Rzekła lilija do motyla, nikt nie patrzy, niech pan zapyla.” I będziemy tęsknym okiem podpatrywać to zapylanie, a kto wie czy w skrytości nawet marzyć o nim. Tylko ja się zastanawiam, czy jeśli pozbawi się nas (chirurgicznie) wszelkich uciech obecnego życia w tak pożądliwym ciele, i nie mam tu na myśli samego seksu, będziemy wciąż tymi samymi, co dziś?

Przypisy:
1 – http://www.deon.pl/religia/duchowosc-i-wiara/zycie-i-wiara/art,3001,w-niebie-seksu-nie-bedzie.html
2 – Biblia Tysiąclecia http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=335
2 – http://www.deon.pl/religia/duchowosc-i-wiara/zycie-i-wiara/art,3011,zmartwychwstanie-nie-jest-przedluzeniem-zycia.html