Bomba demograficzna

  Niejako przy okazji postaci Kamila Kisiela (patrz poprzednia notka), trafiłem na jeszcze większego oszołoma, a nawet dwóch. Jeden jest autorem artykułu na portalu Konserwatyzm.pl, drugi niejako bohaterem tego artykułu. I prawdę mówiąc nie wiem, który jest bardziej porąbany? Tym razem nie przypiszę tej treści głównemu nurtowi konserwatyzmu, bo jakem ateista, nie wierzę, żeby konserwatyzm rodził aż takie głupoty. Proszę więc traktować tę notkę w kategoriach ciekawostek przyrodniczych w wersji kabaretowej, tej na miarę Pietrzaka.

  Problem jest jednak poważny, dotyczy bowiem spadku rozrodczości, czy jak kto woli niedostatku rodzących się dzieci. Bądźmy szczerzy, jak na liberałów przystało – program 500 plus nie spełnił, i nigdy nie spełni swego podstawowego zadania, czyli nie namnoży nam kochanej dziatwy, za którą tak tęsknimy z racji czekającej niektórych emerytury. Średnie pokolenie może się doczekać katastrofalnego załamania systemu emerytalnego. Jest wprawdzie proste wyjście, otworzyć granice dla muzułmanów, którzy mogliby pracować na te emerytury, ale jak twierdzą konserwatyści, jest to najgorsze rozwiązanie z możliwych. Nie będziemy wpuszczać do naszego kraju roznosicieli zarazków (to chyba Kaczyński tak mówił), mamy dość problemów z koronawirusem, który dostaliśmy w prezencie od Chińczyków tranzytem przez Niemcy.

  Przejdźmy do rzeczy, czyli do sposobów zapobieżenia demograficznej bomby, jaką jest wyludnienie i zmniejszenie populacji narodu wybranego, czyli Polaków. Będzie dużo cytatów, ale dalibóg, sam bym tego nie wymyślił. Wybiorę tylko te najbardziej przaśne pomysły, reszta jest do poczytania we wskazanym w przypisach linku. Okazuje się, że nie ma nic gorszego jak liberalne pomysły na poprawę standardu życia. Ów standard życia wręcz obniża dzietność, co potwierdzają przykłady państw zgniłego Zachodu: „Nie da się ukryć, że szkodliwe działania rządu izraelskiego i amerykańskiego, które promują rozwiązłość, życie na kocią łapę i indywidualizm wbiły się klinem w tradycyjny system wartości ludów europejskich”. Dlaczego akurat tych państw, tego nie pojmuję, ale co ja się tam znam. Jest recepta: „być może jedyną drogą dla pobudzenia rozrodczości jest rzucenie narodu na szerokie wody biedy”. To widać po najbiedniejszych krajach świata, jak Bangladesz, Indie, Nigeria, Mali, a od siebie dodam jeszcze Etiopię. Tam się rodzi tyle dzieci, że tylko pozazdrościć.

  Dalej jest równie ciekawie: „Bieda jest ostatnią nadzieją. Kult pieniądza i wygodnego życia należy zastąpić siermiężnym ubóstwem, które zmusi lud do wspólnego działania i odbuduje siłę tradycyjnej instytucji rodziny”. Mało? Sprawa jest bowiem trudna, bo: „Jak nagle odkleić tych ludzi od samorealizacji, kultury, kina, muzyki, spotykania się ze znajomymi w knajpach i klubach, edukacji wyższej i tysiąca innych zbędnych czynności, które odciągają ich uwagę od jedynej słusznej – rodzenia dzieci?”. Słuszna diagnoza i nawet nie odkrywcza, ale na to jest sposób: „Najpierw należy pozbyć się barier mechanicznych. Są nimi oczywiście środki antykoncepcyjne i prezerwatywy. Każdy stosunek seksualny powinien być obarczony jak najwyższym ryzykiem poczęcia dziecka. Wszelkie środki zmniejszające prawdopodobieństwo narodzin powinny zostać natychmiast zabronione, a korzystanie z nich obarczone karą grzywny, a nawet krótkiego aresztu” (sic!) Jakby na to nie patrzeć, pomysł wcale nie jest innowacyjny. Zakaz aborcji i antykoncepcji propaguje Kościół, zaś karanie było pomysłem konserwatywnej organizacji Ordo Iuris.

  To jednak nie wszystko: „Edukacja to kolejny ważny problem. (...) walka z analfabetyzmem była motorem napędowym lewicowej, postępowej ideologii, która pragnie burzyć stary porządek i w jego miejsce wprowadzać nowe ideologiczne tropy tworzące podatny grunt dla wprowadzenia dalszych zabiegów charakterystycznych dla kulturowego marksizmu. Szkoła musi kreować etos mężczyzny-płodziciela, patrona ogniska domowego, którego lędźwia są zawsze gotowe powołać na świat kolejnego patriotę”. Innymi słowy koniec z dotychczasową edukacją. Wiedza, oświata są nam zbędne, wręcz stają się przeszkodą. Dalej: „Należy wprowadzić prawo, które zabroni wpuszczania do lokali gastronomicznych, kin i innych przybytków rozrywkowych osób bezdzietnych po 21 roku życia. W ten sposób pozbywamy się zakłóceń stojących na drodze prokreacji”. Kolejny pomysł: „W obrębie miast prym wieść musi prosty brutalizm: kanciaste, betonowe bloki i falowce. Wszystkie mieszkania muszą być takie same, tzw. “kawalerkę” , wymysł zachodniego liberalizmu, należy wybić z głów inżynierów i dekoratorów wnętrz. Kawalerka jest wylęgarnia występku; tutaj dochodzi do bezwiednego spojenia mężczyzny i kobiety w cielesnym akcie kopulacji, który jest bezcelowy i pozbawiony kluczowego elementu jakim jest dążenie do spłodzenia potomstwa”. I jeszcze to: „Telewizory, radia, a nawet obrazy – które mogą być błędnie zinterpretowane podczas nieobecności mężczyzny-płodziciela – powinny być stanowczo odrzucane jako narzędzia niebezpieczne i wrogie idei powszechnej prokreacji”.

  Kochanowski pisał: „Wsi spokojna, wsi wesoła (...)” i o tym należy natychmiast zapomnieć: „Dla mieszkańców wsi przewidywany jest szeroki program demodernizacyjny, w którego pakiet wchodzić będzie całkowita likwidacja elektryczności i nowoczesnych materiałów budowlanych. Należy powrócić do starych, sprawdzonych metod – brudnego, lubieżnego stosunku na stogu siana w drewnianej oborze, albo świniarni, gdzie dzika żądza małżonków rozbudzana jest przez subtelną woń gnojowicy”. I na koniec, coś co faktycznie biedę wywoła: „Aby wesprzeć rodzinę w dziele wielkiej prokreacji należy wprowadzić pełną reglamentację żywności opartą na systemie kartkowym. Do spożycia dostępne winny być jedynie produkty pierwszej potrzeby, takie jak kasza, mleko, ryż, chleb, mąka, woda, skrawki mięsa. Produkty takie jak wędliny, kiełbasy czy słodycze powinny zostać uznane za dobra veblenowskie i sprzedawane być jedynie za dewizy, które poszczególne rodziny mogą otrzymywać np. za wzorową płodność”.

  Mam nadzieję, że Was, moi drodzy Czytelnicy rozbawiłem w tym ciężkim czasie pandemii, choć z drugiej strony... Jeśli się tak dobrze zastanowić, czyż nie do tego zmierza konserwatyzm swoim populizmem? Krach rozdawnictwa nagle okazał się całkiem realny. Giełdy pikują w dół, inflacja rośnie w górę, zadłużenie kraju szybuje już niemal w stratosferze. Bieda się zbliża. Dogonimy ten Bangladesz i inne dzietne kraje.

Przypisy:
wszystkie cytaty z: https://konserwatyzm.pl/zyj-dlugo-i-w-dostatku/