Święta i natchniona Księga Kapłańska

 

  Polscy biskupi skupieni w KEP opracowali dokument o stosunku Kościoła do osób LGBT. Mam gotową, ostrą w tonie notkę na ten temat na blog Zrzędy, choć pewnie sobie daruję. Dziś z rana wyjrzało słoneczko i szykuje mi się dzień z gatunku tych mile pozytywnych. Nawiasem mówiąc, jeśli słoneczko nie wychodzi, też w mam w sobie pozytywne odczucia, i zastanawiam się powoli, czy to nie jest przejaw jakieś choroby psychicznej? W moim wieku podobno powinno się być statecznym, przesadnie poważnym i dużo narzekać na młodych. Aha, obowiązkowo różaniec...

  W fragmencie wspomnianego dokumentu jest odniesienie do świętej Księgi Kapłańskiej, której prawdziwość treści zatwierdziło Święte Oficjum. To są słowa Prawdy, dla podkreślenia nazwanej natchnioną, o którą to Prawdę z takim poświęceniem walczy nasz święty Kościół katolicki. Nieodzowne będzie tu odniesienie w całości do pkt. 48 tego dokumentu: „W sposób wyraźny współżycie homoseksualne piętnuje Księga Kapłańska. Wylicza ona grzeszne akty seksualne, do których zalicza także relacje homoseksualne między mężczyznami: „Nie będziesz obcował z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą. To jest obrzydliwość” (Kpł 18,22) oraz „Ktokolwiek obcuje cieleśnie z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą, popełnia obrzydliwość. Obaj będą ukarani śmiercią, ich krew spadnie na nich” (Kpł 20,13). Współżycie homoseksualne zostaje też umieszczone między potępianymi grzechami kazirodztwa (Kpł 18,6-18; 20,11-12.14.19-21-21), cudzołóstwa (Kpł 18,20; 20,10) i zoofilii (Kpł 18,23; 20,15-16)”. Te oczywiste Prawdy stanowią niewzruszony niczym skała podkład światłej myśli biskupów, która to jest im drogowskazem jedynie słusznej moralności.

  Jeden mały szkopuł. Skoro na tych Prawdach opierają się nauki Kościoła prawdziwego, należałoby również pozostałe prawdy traktować tak samo serio i z pełnym zaangażowaniem. A tam prawdziwych kwiatków nie brakuje, czemu poświęcę tę notkę, ku uwadze naszych hierarchów i moich Czytelników. Oto, co smakowitsze kąski:
- Jeżeli kto przez nieuwagę zgrzeszy przeciwko jednemu z przykazań Pana, zabraniających jakiejś czynności, to jest postąpi wbrew jednemu z przykazań: jeżeli ten grzech popełni namaszczony kapłan, tak że jego wina spada na lud, to złoży Panu jako ofiarę przebłagalną za grzech, który popełnił, młodego cielca bez skazy [Kpł 4, 2-3];
- Jeżeli zgrzeszy naczelnik rodu i przez nieuwagę przestąpi jedno z przykazań Pana, Boga swego, i w ten sposób zawini, i jeżeli zwrócę mu uwagę na jego grzech, który popełnił, to przyprowadzi w darze koziołka bez skazy. Potem włoży rękę na głowę koziołka, i zabiją go na miejscu, gdzie zabija się ofiary całopalne przed Panem. To jest ofiara przebłagalna [Kpł 4, 22-24];
- Jeżeli jakiś człowiek spośród ludu ziemi zgrzeszy przez nieuwagę, przestąpi jedno z przykazań Pana i w ten sposób zawini, i jeżeli zwrócę mu uwagę na jego grzech, który popełnił, to przyprowadzi w darze za swój grzech kozę bez skazy [Kpł 4, 27-28];
- Jeżeli kto zgrzeszy, czyniąc coś przeciwnego przykazaniom Pana, nie będąc tego świadomy, i stanie się winny, i popełni przestępstwo, to przyniesie kapłanowi baranka bez skazy, wziętego spośród drobnego bydła, według twojego oszacowania, jako ofiarę zadośćuczynienia [Kpł 5, 17-18].
Powyższe przewinienia do dziś są powszechne i według mnie, stosując się do owej świętej Księgi, instytucjonalny Kościół powinien przy każdej parafii otworzyć rzeźnię, oczywiście rytualnie poświęconą.

W tej samej Księdze Kapłańskiej o innych prawach boskich, będących w Prawdzie:
- Jeżeli kobieta zaszła w ciążę i urodziła chłopca, pozostanie przez siedem dni nieczysta, tak samo jak podczas stanu nieczystości spowodowanego przez miesięczne krwawienie. Potem ona pozostanie przez trzydzieści trzy dni dla oczyszczenia krwi: nie będzie dotykać niczego świętego i nie będzie wchodzić do świątyni, dopóki nie skończą się dni jej oczyszczenia. Jeżeli zaś urodzi dziewczynkę, będzie nieczysta przez dwa tygodnie, tak jak podczas miesięcznego krwawienia. Potem pozostanie przez sześćdziesiąt sześć dni dla oczyszczenia krwi [Kpł 12, 2-5];
- Jeżeli z mężczyzny wypłynie nasienie, to wykąpie całe ciało w wodzie i będzie nieczysty aż do wieczora. Każde ubranie, każda skóra, na którą wyleje się nasienie, będzie wymyta wodą i nieczysta aż do wieczora. Jeżeli mężczyzna obcuje z kobietą wylewając nasienie, to oboje wykąpią się w wodzie i będą nieczyści aż do wieczora [Kpł 15, 16-18];
- Jeżeli kobieta ma upławy, to jest krwawienie miesięczne ze swojego ciała, to pozostanie siedem dni w swojej nieczystości. Każdy, kto jej dotknie, będzie nieczysty aż do wieczora. (...) Jeżeli jaki mężczyzna obcuje z nią wtedy, to jej nieczystość udzieli się jemu i będzie nieczysty siedem dni. Każde łóżko, na którym się położy, będzie nieczyste [Kpł 15, 19 i 24];
- Kapłan, który jest wyższy godnością ponad braci, na którego głowę była wylana oliwa namaszczenia, który był wprowadzony w czynności kapłańskie (...) Za żonę weźmie tylko dziewicę (...) weźmie dziewicę spośród swych krewnych. Nie zbezcześci potomstwa między krewnymi, bo Ja jestem Pan, który go uświęca! [Kpł 21, 10; 13-15];
- Nie będziecie sobie czynili bożków, nie będziecie sobie stawiali posągów ani stel. Nie będziecie umieszczać w waszym kraju kamieni rzeźbionych, aby im oddawać pokłon, bo Ja jestem Pan, Bóg wasz [Kpł 26, 1];
Że zacytuję klasyka: no i fajnie. Podobnych praw(d) jest multum, na które dziś święte gremium się nie powołuje, i jak dla mnie, jeśli ktoś tak czyni, to znaczy, że jest niewiarygodny, bo wybiórczy. Język Księgi wprawdzie jest lekko archaiczny, ale przecież przesłanie we wszystkim, jak twierdzą biskupi – jest ponadczasowe.

  Biskupi pracowali nad tym dokumentem podobno rok. Ciężko i w głębokim skupieniu, sarkastycznie dodam, pod natchnieniem Ducha Świętego, który czuwa nad polskim Kościołem. Dlaczego wyszedł z tego taki gniot, gdzie nic nie trzyma się logiki (czytaj: kupy)? Przecież wystarczyło napisać, że polski Kościół kocha bożą miłością tylko tych nieheteroseksualnych, którzy głęboko skrywają swoją seksualność, żyją w cielesnej czystości, i oddają się całymi dniami modlitwie z prośbą o przywrócenie orientacji hetero. Takim jest gotów nawet pomóc terapią konwersyjną, która wprawdzie jest nieskuteczna, ale za to przyda im boskich przymiotów: wstyd, poniżenie i cierpienie. Ja tu mam kilka teorii, ale przez grzeczność i szacunek do polskiego Kościoła, zachowam je dla siebie.

 

Przypisy:
- wszystkie cytaty pochodzą z Biblii Tysiąclecia (wersja netowa);