Nowa broń masowego rażenia

  I znów mnie ten świat zadziwia. Szczególnie ten ograniczony do naszego, polskiego podwórka. Swego czasu, i to nawet długo, byłem katolikiem. Nie tyle z wyboru, co z tradycji rodzinnej, choć przecież urodziłem się w czasach „głębokiej komuny”, czyli wtedy, gdy rządził niejaki pan Bolesław Bierut i ta władza ostro z katolicyzmem walczyła. Na lekcje religii też chodziłem. To tam wpajano mi, że modlitwa to przede wszystkim dialog(?) z Bogiem i służyć ma Jego chwale z możliwością dołączenia prośby o coś, w intencji kogoś, przy czym miała mieć przesłanie dobra. Jeśli się mylę, można mnie sprostować. Taką szczególną modlitwą był różaniec i sznur paciorków, obowiązkowy atrybut modlitewny, zazwyczaj otrzymywany w dniu Pierwszej Komunii Świętej. Taki też miałem.

  Mówiąc szczerze, nie wiem, co się porobiło? Kto zmienił te zasady i kiedy? Bo oto od pewnego czasu modlitwa nie jest już tylko za coś i w dobrej intencji. Dziś, ci najbardziej gorliwi katolicy, modlą się przeciw komuś, a różaniec, niejednokrotnie wzmacniany krzyżem, stał się bronią masowego rażenia. No bo jak nazwać osławione już szturmy modlitewne, z różańcami w ręku? Szturmy przeciw sztuce, przeciw byłemu już Prezydentowi, przeciw dziennikarzom, wydawcom czy telewizji a nawet sądom. Aby nikt nie miał wątpliwości, o co biega, nazywa się je często krucjatą różańcową. By nie być gołosłownym, przytoczę fragment takiej modlitwy inspirowanej przez księdza: „Maryjo, ty, która ścierasz w proch głowę szatana, ścieraj w proch butę niektórych polityków, pseudodziennikarzy, pseudoartystów.” To jednoznacznie jest modlitwa przeciw komuś, a nie za kogoś. A ostatnie wydarzenia spod pałacu prezydenckiego w czasie miesięcznicy, kiedy na siłę wypchano „niewłaściwego” dziennikarza krzyżami i różańcami? Pięściami również.

  Można by wysnuć wniosek, że ten Bóg, jest ostatnio coś leniwy, bo nie chce się rozprawić z wytypowanymi przez katolików wrogami. I za nic mają fakt, że rozpoczął się Rok Miłosierdzia Bożego. Zamiast przebaczać, powinien raz na zawsze zetrzeć w proch tych, którym nie po drodze do wiecznego zbawienia w wersji ortodoksyjnego, ludowego katolicyzmu. Gdybym wierzył, chętnie bym się pomodlił za te szeregi szturmowe, szczególnie o zdrowie dla nich, bo o rozum...